باید حرف پسر را باور کرد یا حرف پدر را؟

چرا پس از شهادت قهرمان ملی ”شهید احمدشاه مسعود” یگانه مارشال افغانستان به جانشینی وی برگزیده شد؟

پس از آسمانی شدن مسعود (رح)، کسی باید به جانشینی وی منصوب می شد که از هیبت و صلابت خوبی برخوردار می بود، چون در نبود مسعود، مقاومتگران با شکست روانی خطرناکی مواجه می شدند و احتمالاً این شکست روانی، به شکست خطوط مقدم جبهه و در کل، به شکست مقاومت ملی مردم افغانستان می انجامید.

پس در چنین شرایطی چه کسی بهتر از مارشال فقید که می بایست در رأس قرار می گرفت تا بحران پس از مسعود را مدیریت نماید.

مارشال محمد قسیم فهیم که مجاهد بنام و از جایگاه خوبی در میان مقاومتگران برخوردار بود، توانست با درایت خاصی، بحران پس از مسعود (رح) را مدیریت کند و روحیه درهم شکسته ی مقاومتگران را برگرداند، هرچند پر کردن جای خالی فرمانده بزرگی چون مسعود (رح) کار دشواری بود.

پس از شکست رژیم طالبان و پیروزی مقاومتگران، نظام نوین در کشور حاکم شد که مارشال فقید، از هسته گذاران اصلی آن بود، او تا آخرین نفسهایش مقتدرانه از ارزش های جهاد و مقاومت پاسبانی نمود و از یارانش پشتیبانی کرد تا این که روز موعود فرا رسید و وی آسمانی شد.

اما پرسش جدی که مطرح است، اینست که چرا وی در دو دوره ی انتخابات ریاست جمهوری از نامزدی داکتر عبدالله عبدالله حمایت نکرد؟

حال که مارشال فقید را با خود نداریم، ممکن است پاسخ به این پرسش که ”چرا از داکتر عبدالله حمایت نکرد” یک اندازه دشوار باشد، اما نقل قول های فراوانی از وی شده است که یکی را بطور نمونه در زیر می آورم.
مرحوم مارشال فهیم:« داکترعبدالله نشان مردی ندارد».

روز گذشته ادیب فهیم معاون اول امنیت ملی افغانستان و فرزند ارشد مارشال صاحب فقید، طی یادداشتی در صفحه ی فیسبوکش نگاشت: « جناب داكتر صاحب عبدالله عبدالله در جايگاه رهبری مجاهدين و نمايندگی ميليون ها هموطن ما در حكومت قرار دارند. بی احترامی به اين جايگاه، بی احترامی به همه ماست».

همه می دانیم که مارشال فهیم فقید نه تنها که داکترعبدالله را بعنوان یک نامزد خوب نمی‌شناخت که حتا آدم سیاسی هم حساب نمی کرد؛ حال مردم حرف پدر را باور کنند یا از پسر را؟ پسر باید نشان پدر داشته باشد.

 مرتضی جلالی- خبرگزاری جمهور