امریکا گفت که جهان باید اعتراضات در ایران را مورد توجه قرار دهد و مانند سال ۲۰۰۹ نسبت به آن بی تفاوت نباشد.

اما روسیه، واشنگتن را به "دخالت بی‌شرمانه در امور داخلی ایران" متهم کرد و گفت که امریکا مسایل حقوق‌ بشری را به دستاویزی برای برگزاری این نشست تبدیل کرده است.

واسیلی نبنزیا؛ نماینده روسیه، ناآرامی‌های اخیر را مساله داخلی ایران خواند و با اشاره به تظاهرات و ناآرامی‌های اخیر در امریکا و برخورد پولیس با معترضان گفت نباید چنین مسایلی به شورای امنیت آورده شود.

نماینده فرانسه هم گفت که اعتراضات اخیر ایران، یک مساله داخلی است و از آنجا که امنیت جهانی از محل این وقایع تهدید نشده، رسیدگی به آن در شورای امنیت، فاقد توجیه است.

سفیر چین هم ضمن برجسته کردن دیگر مسایل خاورمیانه، بحران سوریه و مناقشه فلسطین و فلسطین اشغالی، اعتراضات در ایران را مساله داخلی این کشور دانست و گفت شورای امنیت جای مناسبی برای رسیدگی به این موضوع نیست.

پاسخ صریح و کوبنده قدرت های جهانی - حتی متحدان و شرکای استراتژيک امریکا- به تلاش آن کشور برای استفاده وقیح از قدرت خود برای استخدام سازمان هایی مانند شورای امنیت سازمان ملل متحد برای پیگیری اهداف سلطه جویانه و خصومت آمیز خود بر علیه ملت های مستقل جهان، یکبار دیگر ابعاد انزوای بی سابقه امریکا در سطح بین المللی را آشکار کرد.

رییس جمهوری متوهم امریکا و مشاوران بی بصیرت او شاید تصور می کردند که همانگونه که بوش توانست برای توجیه اشغال نظامی عراق و تحمیل فاجعه و رنج بر مردم آن کشور، سازمان ملل را فریب بدهد و شورای امنیت را به بازی بگیرد، امروز نیز آنها می توانند همین رویه را بر علیه ایران، دنبال کنند؛ اما واکنش قدرت های جهانی نشان داد که امریکا دیگر از قدرت و اعتبار قبلی برای چرخاندن جهان بر چرخه منافع و اهداف سلطه گرانه خود برخوردار نیست.

پیش از این، شاید به سختی قابل تصور بود که کشوری مانند فرانسه، اینگونه با صراحت در برابر امریکا بایستد و تلاش آن کشور برای استفاده ابزاری از سازمان ملل برای موجه جلوه دادن و مشروعیت بخشیدن به مداخلات خود در امور داخلی کشورها را نکوهش کند؛ اما روز جمعه در نشست شورای امنیت، این اتفاق افتاد و این نشان می دهد که قدرت جهانی ایالات متحده، رو به افول نهاده و نحوه مدیریت آشفته و فاقد پشتوانه عقلانی و عاری از دوراندیشی و عاقبت نگری شایسته سیاست های بین المللی یک قدرت بزرگ، که در دولت ترامپ رخ داده، سیر این افول و سقوط را چندین برابر، سریع تر کرده است.

موضعگیری شدید اعضای شورای امنیت سازمان ملل به ویژه سه عضو دایمی این شورا در برابر سلطه گری و مداخله جویی امریکا بر علیه ملت های مستقل منطقه، نه تنها ابعاد انزوای روزافزون و افول قدرت جهانی ایالات متحده را نشان داد؛ بلکه همزمان، این واقعیت را نیز برملا کرد که جهان بیش از این نمی تواند با معیارهای دوگانه و ارزش گذاری های گزینشی قدرت هایی مانند امریکا در باره حقوق بشر، آزادی بیان و حق بروز دیدگاه های سیاسی طیف های مختلف در کشورهای دیگر، همراهی کند.

پیش از این، حقوق بشر، آزادی زنان، آزادی بیان و مفاهیمی از این قبیل، مستمسکی برای سرکوب و دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر از سوی استعمار نو بود؛ اما اکنون وقتی ترامپ با به رسمیت شناختن بیت المقدس، حق مشروع فلسطینیان برای زندگی در سرزمین های پدری شان را نادیده می گیرد تا کام یک رژيم غاصب و غارتگر را برآورده کند،‌ وقتی در یمن، رژيم های عربی سرسپرده امریکا با بمب ها، موشک ها و جنگنده های امریکایی، غیر نظامیان بی دفاع، زنان و کودکان قحطی زده و مبتلا به وبا را نابود و قتل عام می کند، در بحرین، یک اقلیت فاشیست و سرکوبگر و تمامیت خواه، حق سیاسی و مدنی میلیون ها نفر از اکثریت ساکن آن کشور را غصب کرده و با حمایت امریکا و در سایه ناوگان پنجم ارتش آن کشور، به سرکوب و بازداشت و سلب تابعیت معترضان دموکراسی خواه می پردازد، در سوریه، کشوری با قدمت هزاران ساله، در نتیجه دخالت های سلطه گرانه و حمایت های بی دریغ امریکا و متحدانش از تروریزم، نابود شد، صدها هزار نفر کشته شدند و میلیون ها نفر دیگر، همه هستی خود را از دست دادند، در عراق و افغانستان، دخالت نظامی امریکا، عرصه برای جولان بی لگام تروریست های وحشی، هموار کرد و امنیت و آرامش و ثبات را از مردمان آن گرفت و ده ها نمونه دیگر از این نوع، دیگر هیچ مبنا و معنایی برای حقوق بشر امریکایی باقی نمی ماند.

اینهمه در حالی است که امریکای ترامپ به صورت علنی، آزادی بیان و رسانه را حتی در داخل امریکا، زیر سؤال می برد، حضور شبکه های مشخص رسانه ای در نشست های خبری کاخ سفید، ممنوع می شود و در حالی که هزاران نفر با ریختن با خیابان های سراسر امریکا، خواستار کناره گیری ترامپ از قدرت می شوند؛ پاسخ پولیس امریکا به آنها موترهای آبپاش و گاز اشک آور و باتوم و بازداشت و سرکوب و خشونت است.
نمونه های مشابهی در دیگر کشورهای غربی نیز وجود دارند.

بنابراین، حقوق بشر غربی، سال ها پیش مرده است و شاید حتی مرده به دنیا آمده بود. شورای امنیت سازمان ملل نیز اعتبار و جایگاه خود را از دست داده است و از قضا نخستین قدرتی که از این شورا، سلب اعتبار کرد، امریکا بود؛ وقتی بوش، بدون مجوز این شورا و با یک بهانه واهی و دروغین، عراق را اشغال کرد و ترامپ، بدون در نظر گرفتن مصوبه رسمی شورای امنیت، پایبندی ایران به برجام را تأیید نکرد، از لغو تحریم های ضد ایرانی، امتناع ورزید و به وضع تحریم های جدید، ادامه داد.