ترامپ مایه وهن و ننگ امریکایی های پرمدعایی است که ده ها سال است خود را پیشگام مبارزه برای آزادی لجام گسیخته لیبرال و نسخه ای منحصر به فرد از «حقوق بشر» می دانند.

دونالد ترامپ؛ رئیس‌ جمهوری امریکا توییتی کرده که در آن اشاره توهین‌آمیز به کشورهای افریقایی، هائیتی، السالوادور را تکذیب کرده است.
این در حالی است که سناتور دیک دوربین از حزب دموکرات گفته است که خود شخصا شنیده که آقای ترامپ زبان "نژادپرستانه‌ای" به کار برده است.

توییت آقای ترامپ پس از انتشار گزارش‌هایی صورت گرفته که در آنها گفته شده او با زبانی ناپسند به کشورهای افریقایی، هائیتی، السالوادور اهانت کرده و گفته چرا امریکا باید به مردم این کشورها اهمیت بدهد.
ترامپ گفته بود:"چرا مردم کشورهایی را که چاله مستراح هستند، به اینجا راه می‌دهیم؟"

پس از انتشار این گزارش‌ها، سخنگوی سازمان ملل متحد، ترامپ را به بیان اظهارات شرم‌آور و نژادپرستانه متهم کرد و این اظهارات را خلاف ارزش‌های جهانی دانست.
اتحادیه افریقا، بوتسوانا و هائیتی هم اظهارات آقای ترامپ را محکوم کرده‌اند.

طبق این گزارش‌ها، آقای ترامپ گفته بود ترجیح می‌دهد به جای مردم این کشورها، از ناروی، مهاجر بپذیرد.
ترامپ پیشتر، مهاجران مکزیکی را نیز مجرم و زناکار خوانده بود.

این ادبیات رییس جمهوری کشوری است که نام دیگر آن «سرزمین مهاجران» است؛ کشوری که جمعیت ۳۰۰ میلیونی آن، ترکیبی از رنگ ها، نژادها، طیف های گوناگون جامعه انسانی و مجموعه ای متکثر از باورها و اعتقادات و ادیان و گرایش های فرهنگی در ابعاد بین المللی و فراتر از مرزهای محدود جغرافیایی است.
حتی ملانیا ترامپ؛ همسر کنونی آقای ترامپ نیز یک مهاجر اهل اسلوونی است!

ترامپ چه می گوید؟ چه بر سر ارزش های بنیادین و پرافتخار سرزمین مهاجران آمده است که رییس جمهوری اش، اینگونه وقیح و زننده و زشت و مشمئزکننده به کسانی حمله می کند که امریکا به کمک آنها امریکا شده است؟
آیا ترامپ یک نئونازیست عقده ای است؛ کسی که با فحاشی و دشنام و اهانت و بدگویی و رفتارهای زننده و نفرت انگیز، در پی انتقام از دشمنی فرضی و موهوم می باشد؟

امریکایی ها با شنیدن این سخنان رییس جمهوری شان به یاد چه چیزی می افتند؟ کشور افتخارات بزرگ، اقتدار فراگیر، آزادی های بی حد و حصر، ارزش های پایدار حقوق بشری و زندگی صلح آمیز تبارها و تیره ها و نژادها و رنگ ها اکنون دقیقا به کدام سو می رود؟

ترامپ مایه وهن و ننگ امریکایی های پرمدعایی است که ده ها سال است خود را پیشگام مبارزه برای آزادی لجام گسیخته لیبرال و نسخه ای منحصر به فرد از «حقوق بشر» می دانند.

ترامپ اما تنها نیست. هرگز نباید تصور کرد که جهان با یک نئونازیست منزوی و عقده ای، مواجه است که با خوش‌شانسی سر از تالارهای کاخ سفید برآورده و بر مسند مقتدرترین مقام اجرایی جهان تکیه زده است. او با رأی مستقیم میلیون ها شهروند امریکایی، به قدرت رسیده است؛ همان هایی که در سخنرانی های سراسر وقاحت و بلاهت و حماقت و نفرت و نژادپرستی او، با شور و وجد و هیجان و اشتیاق، کف می زدند و هورا می کشیدند.
پس ترامپ، تنها نیست. او نماینده میلیون ها نفر از کسانی است که مثل او فکر می کنند و اندیشه و اعتقاد و گرایش و ذهنیت و برداشت شان از انسان و جهان و مناسبات انسانی شان، درست همان چیزهایی است که از زبان زهرآگین و ذهن گزنده و ضمیر زشت ترامپ، تراوش می کند!

به بیان دیگر، ترامپ نماینده یک نسل پرنفوس از امریکایی هایی است که او را تجسم کامل و بی نقص از ایده ها و آرمان ها و گرایش های شان می دانند.

به همین دلیل، برای تجزیه و تحلیل هذیان های این نئونازیست امریکایی، تنها خواندن کتاب «آتش و خشم» مایکل وولف، کافی نیست، ترامپ معلول و برون‌داد یک فاجعه جامعه‌شناختی عمیق و جدی در جهان جدید است؛ جهانی که امریکا به حق، نماد و نماینده آن است.

پس بی جهت نیست که با پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری امریکا، راست های افراطی، ملی گرایان رادیکال و نئونازیست های نژادپرست در سراسر غرب، جشن و شور و شادی برپا کردند و آن را سرآغاز رجعت غرب به اروپای پیش از جنگ جهانی دوم انگاشتند.

واکنش های سازمان ملل، سازمان های حقوق بشری و رسانه ها در قبال هذیان های نژادپرستانه این نئونازیست امریکایی، کافی نیست؛ غرب باید بیش از اینها سخنان سخیف ترامپ را جدی بگیرد و برای این منظور، جامعه شناسان غربی، بیش از همه باید تلاش کنند و برای کشف کدها و نشانه های این رفتار و گفتار، به سراغ عوامل بنیادین و ریشه ای فاجعه جامعه‌شناختی جاری بروند.
 
نرگس اعتماد - خبرگزاری جمهور