حمله به سوریه؛ نه شدید، نه قاطع، نه گسترده

بوریس جانسون؛ وزیر خارجه انگلیس اذعان کرده که حملات اخیر به رهبری امریکا به خاک سوریه، مسیر جنگ در این کشور را تغییر نخواهد داد. آقای جانسون گفته که پیامد ناگوار محدود کردن حملات به تاسیسات کیمیایی سوریه این است که جنگ همچون گذشته ادامه خواهد داشت.
به گفته او، بشار اسد مصمم است که راه خود به برقراری نوعی صلح را با "سلاخی" ادامه دهد.
جانسون از روسیه خواسته تا متحدش، دولت سوریه را به پای میز گفتگو در مذاکرات مورد حمایت سازمان ملل در ژنو بیاورد.

هم‌زمان جرمی کوربین؛ رهبر حزب کارگر، حزب مخالف دولت در انگلیس که قبلا حمله به سوریه را "از نظر قانونی سؤال برانگیز" خوانده بود، گفت که دخالت نظامی در سوریه تنها در صورتی قابل تایید است که با حمایت سازمان ملل انجام شود.
این در حالی است که امریکا به همراه انگلیس و فرانسه ادعا می‌کنند که "قلب برنامه تسلیحات کیمیایی" حکومت سوریه را هدف قرار داده و می‌گویند آن را "فلج" کرده‌اند.

علیرغم ادعاهای تبلیغاتی که پس از حمله محدود امریکا و متحدانش به سوریه، انجام شد و با وجود مانور رسانه ای سازمان دهی شده ای که از سوی غول های رسانه ای غرب حول این موضوع، صورت گرفت و هنوز هم جریان دارد، واقعیت این است که حمله غرب به سوریه، نه شدید بود، نه قاطع و نه گسترده.

حتی اگر وزیر امور خارجه انگلیس، به بی اثر بودن این اقدام نظامی، اذعان هم نمی کرد، این حمله نه چیزی را تغییر داد و نه غرب را به آنچه در نظر داشت، رساند.

در برابر، دولت سوریه، حتی بدون مشارکت و دخالت متحدانش، نشان داد که قدرت ایستادگی در برابر تجاوز خارجی را دارد و این دومین ضربه مهلک و بزرگی بود که سوریه، به قدرت های متجاوز خارجی وارد می کرد.
نخستین ضربه را چند روز پیش، با ساقط کردن جنگنده اف ۱۶ اسراییلی، وارد آورد؛ اقدامی که یک رکورد ۳۶ ساله را درهم شکست؛ زیرا آخرین بار که یک جنگنده اسراییلی، ساقط شده بود، در جنگ این رژيم با لبنان، در ۳۶ سال پیش از امروز بود.

در جریان حمله موشکی اخیر امریکا و دو کشور اروپایی به سوریه نیز دست کم ۷۱ موشک از حدود ۱۰۰ موشک شلیک شده، رهگیری و منهدم شدند و این در حالی بود که دولت سوریه برای این منظور، از سیستم دفاع موشکی ساخت شوروی سابق، استفاده کرد و متحدان قدرتمند آن کشور یعنی روسیه و ایران که هرکدام مجهز به سیستم های ضد موشکی فوق مدرن اس- ۴۰۰ و اس- ۳۰۰ هستند، در جریان این رویداد، وارد عمل نشدند.

افزون بر این، ابعاد موشک هایی که به اهداف تعیین شده، برخورد کردند نیز برخلاف تصور، به اندازه ای گسترده نبود که غربی ها پیش از انجام حمله، وعده آن را داده بودند.
در جریان این حمله، بر اساس ارزیابی وزارت دفاع روسیه، هیچکس کشته یا زخمی نشد.

بنابراین، حمله انجام شده، تنها به منظور جلوگیری از هزینه های ناشی از حیثیتی شدن موضوع برای قدرت و سلطه رو به زوال غرب و امریکا صورت گرفت تا نشان داده شود که واشنگتن و متحدانش، هنوز قدرت انجام و عملیاتی سازی تهدیدهای شان علیه کشورهای دیگر را دارند؛ اما به باور آگاهان، این حمله، در مقایسه با ماجراجویی های مشابه امریکا در برابر کشورهایی مانند عراق در چندسال پیش، هرگز به حساب نمی آید و این، نشان می دهد که قدرت غرب به شدت، رو به افول رفته و در برابر، این روسیه و متحدانش مانند ایران هستند که به عنوان یک بلوک بازدارنده قدرتمند، مانع از امپریالیزم قیم مآبانه و انحصاری امریکا و دنباله روانش شده اند.

امریکا و دو قدرت اروپایی، در حالی ادعا می کنند که در نتیجه این حمله، «قلب برنامه تسلیحات کیمیایی» سوریه را آماج قرار داده و آن را «فلج» کرده اند که دولت سوریه، مدت ها پیش، تن به خلع سلاح کیمیایی داده و تمامی تسلیحات مرتبط با این برنامه را زیر نظر بازرسان و متخصصان بین المللی، برچیده بود.

به این ترتیب، ترامپ و متحدانش که به تعبیر جرمی کوربین، از او دستور و اجازه می گیرند، با انجام این حمله، به زعم خود، به آنچه وعده داده بودند «عمل» کردند؛ اما با این اقدام، اعتبار منشور ملل متحد را نابود کردند، حقوق بین الملل را نقض کردند و ارزش مخدوش و مورد پرسش نهادهایی مانند شورای امنیت را از میان بردند و پیش از آنکه هرگونه تحقیقی در باره ادعای حمله کیمیایی در دوما صورت بگیرد، اقدام به تجاوز موشکی کردند تا از این پس، دیگر هیچ قدرتی خود را متعهد به رعایت و پایبندی به مفاد منشور سازمان ملل و مجوز شورای امنیت برای تجاوز به کشورهای دیگر نداند.