چهارشنبه سیاه مجلس نمایندگان

برخی از نمایندگان مجلس، "استیضاح" روز گذشته معصوم استانکزی؛ رییس امنیت ملی را "استهزا" خوانده و این روز را "روز نکبت" پارلمان می‌خوانند.
 
روز چهارشنبه بیشتر نمایندگان هنگام استیضاح معصوم استانکزی، صحن علنی مجلس را ترک کردند و تنها 66 نفر در روند رأی‌گیری بر سر اعتماد یا سلب اعتماد از رییس امنیت ملی باقی ماندند. در نتیجه، معصوم استانکزی در پست خود ابقا شد.
 
همایون همایون؛ معاون نخست مجلس در جریان رأی‌گیری گفت که رئیس عمومی امنیت ملی به یک تعداد وکلا وعده استخدام افراد آنان را داده و تعدادی دیگر را تهدید کرده که در این رأی‌گیری اشتراک نکنند.
 
لالی حمیدزی نیز هنگام رأی‌گیری در اعتراض به بیرون شدن نمایندگان از تالار گفت که شماری از وکلا به دستور استانکزی تالار را ترک می‌کنند. او گفت که اگر استانکزی این‌طور دشمن را از کشور بیرون می‌کرد، ما امروز به این مشکل جدی روبه‌رو نبودیم.
 
احمد بهزاد در یادداشتی در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است که "جلسه استیضاح رئیس امنیت ملی «معصوم استانکزی» روز نکبت پارلمان افغانستان بود".
به این ترتیب، یک روز سیاه و نکبت بار دیگر بر تاریخ شورای ملی افغانستان افزوده شد.
 
در این میان، هیچ اهمیتی ندارد که معصوم استانکزی، ابقا شد یا نشد؛ زیرا با ماندن یا رفتن استانکزی، تغییری در وضعیت بحرانی امنیت افغانستان ایجاد نخواهد شد. قواعد این بازی را دیگران نوشته اند و این همان وضعیتی است که از زمان حمله و حضور امریکا و هم پیمانانش بر افغانستان حاکم بوده و هرگز بهبود نیافته است.
 
با این حال، انتظاری که وجود داشت این بود که رییس امنیت ملی، به عنوان مسؤول یکی از مهم ترین نهادهای امنیتی، به قانون احترام می گذاشت و در نهاد قانون گذاری، با لابی گری، تطمیع یا تهدید، برای بقای خود، مبارزه نمی کرد؛ این چیزی است که خود نمایندگان، ادعا می کنند و با توجه به رفتار غیر معمول ده ها نماینده ای که به دنبال آغاز رأی گیری، صحن علنی مجلس را ترک کردند، تأیید شد.
 
این بسیار شرم آور است که یک مقام ارشد امنیتی، این گونه از نفوذ و قدرت خود برای تغییر آرای نمایندگان مجلس، تکاپو کند؛ زیرا این حرکت، وقیح تر از آن بود که نمایندگان، در کرسی های خود، باقی می ماندند و در ٰروند رأی گیری نیز شرکت می کردند؛ اما به نفع رییس امنیت ملی، رأی می دادند. در این صورت، شاید کمتر کسی می توانست ادعا کند که معصوم استانکزی، نمایندگان را با تطمیع یا تهدید، مجبور به رأی دادن به نفع خود کرده است.
 
نکته جالب توجه این است که آرای نمایندگانی که به رییس امنیت ملی، رأی منفی دادند، حتی کمتر از شمار نمایندگانی بود که برای استیضاح او تلاش کرده و پای برگه استیضاح، امضا کرده بودند. این در حالی است که ممکن است بخشی از نمایندگانی که به او رأی منفی دادند، اساسا برگه استیضاح را امضا نکرده باشند!
 
این اتفاق در شرایطی رخ داد که افغانستان برای برگزاری انتخابات پارلمانی‌ پس از سال ها تأخیر، آماده می شود. با این وجود، مردم با چه امید و اطمینانی پای صندوق های رأی بروند تا پارلمانی صادق، کارآمد، مسؤول و عاری از فساد و معامله گری را روی کار بیاورند؟
 
بدیهی است که این اتفاق نخواهد افتاد و دموکراسی امریکایی که از همان آغاز، مرده به دنیا آمده بود، فرصت حیاتی دوباره نخواهد یافت و پارلمان به مثابه یکی از ارکان اصلی مردم سالاری و حضور مردم در صحنه، گواهی مرگ ابدی آن را امضا کرد.
 
در این میان، مسؤول این نتیجه فاجعه بار، همان دست هایی خواهند بود که پیدا و پنهان با تمام توان، تیشه به ریشه دموکراسی زدند، به آرمان های مردم، خیانت کردند، آرای مردم را به حراج گذاشتند و به امید و اشتیاق مردم برای ساختن آینده ای بهتر، اینگونه ناجوانمردانه پاسخ دادند.
 
تاریخ داوری خواهد کرد که این دست ها تنها به اعضای فاسد و خائن و غیر مسؤول پارلمان، محدود نمی ماند؛ بلکه مهره های حکومتی که با استفاده از زور یا زر یا تزویر، سعی کردند بر نمایندگان، اعمال نفوذ کنند و مسیر نتایج جلسات استیضاح پارلمان را به نفع خود تغییر دهند نیز در این خیانت، دخیل اند و مسؤول شناخته خواهند شد.
 
با این وصف، چهارشنبه سیاه و روز نکبت پارلمان افغانستان و تبانی شرم آور عوامل حکومتی با نمایندگان مجلس، در حالی که سراسر کشور در آتش خشم و خون و ترور و توطئه می سوزد، هرگز از حافظه مردم افغانستان پاک نخواهد شد.
 
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور