اشرف غنی؛ رییس جمهوری طی روزهای اخیر اقدام به چینش چهره های جدید در ترکیب کابینه اش کرده است که به گفته سخنگویان ارگ ریاست جمهوری، هدف از آن، تشکیل کابینه دولت جدید و معرفی آن به پارلمان است.

شماری از رهبران برای حل تنش‌های سیاسی میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله با آقای غنی دیدار کرده‌اند.

آقای غنی، عصر روز پنجشنبه با حامد کرزی، عبدرب الرسول سیاف، یونس قانونی و کریم خلیلی، دیدار کرده است.

این در حالی است که آقای سیاف بعد از ظهر روز چهارشنبه (13 حمل) در صفحه فیسبوک خود نوشت که شماری از رهبران سیاسی "باز هم به سلسله تلاش ها به خاطر رفع تنش های سیاسی در کشور نشستی را با داکتر عبدالله برگزار کرده است."

در این نشست، علاوه بر سیاف، حامد کرزی، یونس قانونی و کریم خلیلی نیز حضور داشته‌اند.

آقای سیاف ابراز امیدواری کرده که این تلاش‌ها به منظور حل تنش‌های سیاسی میان ارگ و سپیدار به نتیجه برسد و باعث اطمینان خاطر مردم شود.

نزدیکان عبدالله نیز از توافق های اولیه بر تشکیل یک حکومت مشارکتی خبر می دهند و می گویند که به زودی خبرهای جدیدی در این باره منتشر خواهد شد.

حتی اگر روایت نزدیکان عبدالله را نیز نادیده بگیریم، شدت گرفتن تلاش ها برای یافتن یک راه حل قابل اجرا برای پایان دادن به بحران سیاسی نشانگر آن است که این بحران به پایان خود نزدیک می شود.

ضمن آنکه از نظر عملی نیز ادامه این بحران به سود هیچیک از دوطرف تنش نیست و آنها بیش از این دیگر نمی توانند بر سر قدرتی بجنگند که تحت فشار طالبان و طرف توافق آن گروه یعنی امریکا روز به روز، تضعیف می شود و موقعیت آن به خطر می افتد.

از سوی دیگر، اشرف غنی؛ رییس جمهوری طی روزهای اخیر اقدام به چینش چهره های جدید در ترکیب کابینه اش کرده است که به گفته سخنگویان ارگ ریاست جمهوری، هدف از آن، تشکیل کابینه دولت جدید و معرفی آن به پارلمان است.

به این ترتیب، عبدالله اگر بیش از این به سازش ناپذیری اش ادامه دهد، بدون شک، روزی فراخواهد رسید که عملا در مقابل یک کار انجام شده قرار بگیرد و دیگر حتی فرصت و رخصت چالش آفرینی به منظور چانه زنی را هم نداشته باشد.

در این میان اما به نظر می رسد که میانجیگران این بحران نیز اهداف خاص خود را دارند. حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین، بیش از هر چیزی خواستار تسهیل روند صلح با طالبان به منظور بازگشت آن گروه به قدرت است. او که برخی از نزدیکان و خویشاوندانش عملا به عنوان مشاوران پشت پرده طالبان در روند صلح فعالیت می کنند، در صدد ایفای نقش محوری در روی کار آوردن یک نظام طالبانی است و آینده سیاسی اش را در آیینه بازگشت طالبان به قدرت می بیند.

عبدرب رسول سیاف نیز از یکسو دارای عقبه جهادی است و دغدغه آینده مجاهدین در تحولات جاری و جدید را دارد و از سوی دیگر، به اردوی سیاسی حامد کرزی نزدیک است. او همچنین از افراد مورد اعتماد اشرف غنی محسوب می شود و پیش از این، در شرایطی که تقریبا همه جریان های سیاسی و حتی شماری از اعضای دولت و نمایندگان شورای ملی، لویه جرگه آقای غنی برای صلح را تحریم کرده بودند، سیاف ریاست آن را بر عهده گرفت. همین ویژگی ها در کنار نفوذ سیاسی و وجاهت مذهبی، آقای سیاف را به چهره مورد قبول همه بازیگران این بحران تبدیل کرده است. ضمن آنکه خود او می خواهد که با حل بحران سیاسی، دولت افغانستان بتواند از موضعی قوی و متحد وارد روند گفتگو با طالبان شود.

بر این اساس، حل بحران سیاسی، پیامدهای مثبتی برای همه طرف های این بحران دارد. در این میان اما نگرانی هایی نیز وجود دارد؛ نگرانی از اینکه حکومت مشارکت ملی تجویز دوباره همان نسخه حکومت وحدت ملی برای بیماری و بحرانی باشد که از سال ۲۰۱۴ تاکنون نه تنها بهبود و کاهش نیافته؛ بلکه تشدید هم شده است.

شاید این بار داکتر عبدالله، رییس اجرایی نشود و به سمت سمبولیک دیگری مانند ریاست شورای عالی مصالحه، رضایت دهد؛ اما در عمل، تغییر خاصی رخ نخواهد داد؛ زیرا این امر، مشکل را از ریشه حل نمی کند و صرفا اندکی درد آن را تسکین می دهد؛ دردی که به بهانه ای دیگر، از جایی دیگر بروز خواهد کرد.

به همین دلیل است که به باور تحلیلگران، میانجیگران این تنش، پیش از آنکه در جستجوی حل بحران به هر قیمتی باشند، باید به عواقب و پیامدهای آن فکر کنند و مهم تر از آن اینکه با وضع ضمانت اجراهای حقوقی و سیاسی معتبر و قابل اجرا، از بازگشت دوباره آن پیشگیری کنند. آنها همچنین باید مسؤولیت پیامدهای منفی احتمالی میانجیگری شان را هم بپذیرند تا منافع، امنیت و حاکمیت ملی کشور، مثل پنج سال گذشته، قربانی اختلافات درونی یک حکومت ائتلافی ناسازگار و دوقطبی نشود.

عبدالمتین فرهمند - جمهور