حکمتیار و مأموریت ناتمام فتنه و فرقه‌گرایی

سرور دانش؛ معاون دوم ریاست جمهوری گفته است که اظهارات گلبدین حکمتیار در مورد اینکه او تابعیت ایرانی دارد، کذب محض است.
 
حکمتیار با انتقاد از آقای دانش، گفته است:" او دو تابعیته است، تابعیت ایران را دارد... او به تاریخ ۲۵۰ ساله افغانستان و به بزرگان افغانستان توهین کرده است!"
 
سرور دانش گفته است که او "در دوران مهاجرت همیشه با شهروندی افغانستان و با افتخار زندگی کرده است و هیچ‌گاه مانند کسان دیگر با پاسپورت کشورهای دیگر مسافرت نکرده است."
 
گلبدین حکمتیار در دهه شصت خورشیدی در پاکستان و بعدا در دهه هشتاد خورشیدی در ایران زندگی کرده است.
 
او در واکنش به اظهارات آقای دانش درباره حاکمیت یک اقلیت کوچک و با اشاره به شیعه بودن او گفته:" خود او (آقای دانش) به امامت موروثی باور دارد". او همچنین در عین بلاهت گفته است که قبله شیعیان به سمت قم و نجف است!
 
آقای دانش اظهارات گلبدین را در مورد مذهب شیعه برخاسته از بی‌خبری او دانسته و گفته است که چنین اظهاراتی توهین آشکار به یکی از مذاهب بزرگ اسلام است.
 
ابراز چنین مواضعی از سوی گلبدین حکمتیار اما هرگز حیرت انگیز نیست. او که از عوامل مهم خونریزی های بیرحمانه دهه ۷۰ و مسئول راکت باری های جنون آمیز کابل و کشتار بیگناهان به دستور پاکستانی هاست، هنوز تصور می کند که مأموریت اش برای ایجاد فتنه و دامن زدن به فرقه گرایی به پایان نرسیده و به همین دلیل، با استفاده از هر فرصت و تریبونی تلاش می کند اعتقادات باطنی خود را در این باره بروز دهد و به ویژه دشمنی های دیرینه و بی پرده خود علیه شیعیان را بی پروا به نمایش بگذارد.
 
اظهارات تازه گلبدین یکبار دیگر این واقعیت را تأیید می کند که او با امضای تعهدنامه صلح، اصول نظام جمهوری را نپدیرفته و از رویکردهای فرقه گرایانه و متعصبانه خود در دهه خونین ۷۰ فاصله نگرفته است؛ دهه ای که گلبدین شخصاً عامل جنگ و کشتار و خشونت و ویرانی های بی شماری بوده است.
 
او به جای آنکه از تاریخ ننگین نیاکانش بر بنیاد اسناد و منابع مکتوب تاریخی دفاع کند، مثل یک تروریست ناآگاه و بیسواد، به مذهب تشیّع توهین می کند و به این ترتیب، بطلان باورها و بی خردی خودش در مقابل منطق علمی نقد را بازتاب می دهد. او با سفاهت و گستاخی، قبله واحد امت مسلمه را تحریف می کند و مدعی می شود که شهرهای قم و نجف قبله اهل تشیّع است!! 
 
صرفنظٰر از اینکه چه کسانی تابعیت دوگانه دارند، چه کسانی در سال های جنگ با پاسپورت کشورهای دیگر، سفر می کردند، چه کسانی سال ها از حمایت های آشکار کشورهای خارجی برخوردار بودند، چه کسانی با پول و تسلیحات دیگران، مردم خود را هدف گرفتند، شهرها را ویران کردند، پای اشغالگران خارجی را به کشور باز کردند و چه کسانی با دامن زدن به تعصب و تفرقه و تنش و با توسل جنون آمیز به ترور و کشتار و جنایت و خلق فجیع ترین مصایب، اجازه ندادند تا مردم افغانستان بر سرنوشت خود مسلط شوند، آقای حکمتیار که خود متهم ردیف اول جنایت های چنددهه اخیر کشور است، به جای اهانت به شخصیت و مذهب افراد و چهره های ملی، بهتر است در آخرین سال های عمر، با استفاده از امتیازات خیره کننده جمهوریت و به برکت صبر و گذشت و بزرگمنشی مردم بزرگ افغانستان، چون پیری فرتوت که مرگ حقیری در انتظارش است، به گوشه ای بخزد و استغفار کند شاید بخشی از جنایت‌های تکاندهنده ای که مرتکب شده، از سوی خدا و خلق او، مورد بخشودگی قرار بگیرد.
 
اظهارات تازه او اما همچنان نشان می دهد که گلبدین هنوز تصور می کند که مأموریت دهه ۷۰ اش به پایان نرسیده و شاید منتظر است همفکران تروریست اش به قدرت بازگردند تا بتواند عقده ها و عصبیت های انباشته شده اش علیه شیعیان و اقلیت های قومی را به کمک آنها اشباع کند و با راه اندازی دوباره فتنه های خونین و فرقه گرایی های مرگبار، کشور را یکبار دیگر به مسیر گذشته، هدایت کند و خود در مقام ابرجنایتکار، حتی همان نیاکان ستمکارش همچون عبدالرحمان خان را که امروز برای دفاع از آنان علیه سرور دانش و مذهب او زبان به تعریض و توهین باز کرده، روسفید کند.
 
و سخن آخر اینکه بسیار ناامیدکننده است که این سخنان نفرت انگیز از تریبون تلویزیون «ملی» پخش می شود؛ تلویزیونی که پیش از آنکه در خدمت وحدت و همگرایی اقوام و مذاهب افغانستان و بازتاب دهنده ارزشهای مترقی نظام جمهوری و اصول قانون اساسی باشد، در خدمت فاشیست ها، جنایتکاران و حامیان تاریخ قومیت زده و سیاه و ستمکارانه پیشین است.
 
نرگس اعتماد - جمهور