چرا رهبر طالبان از زنان می ترسد؟

مقدمه
فرامین تازه هبت الله رهبر طالبان به محتسبین بیشتر متمرکز بر زنان است. پنهان کردن روی زن، عورت بودن صدای زن، ستر زنان، نگاه کردن به مردان نامحرم، عورت بودن زانوی مرد، به شمول خیلی دیگر از فرامینِ بلاهت گونه؛ نشان می دهد که طالبان حتی سختگیرتر از دوره اول حاکمیت شان هستند.
مولوی ندیم داماد هبت الله و وزیر تحصیلات عای طالبان نیز در تازه ترین موضع، گفته است علاوه بر اینکه تحصیل زنان و دختران، منع است؛ سئوال پرسیدن در این مورد نیز منع است!

متن سخن:
طالبان از ابتدای حاکمیت شان، دشمنی عریان با زنان را آغاز کردند. آنها را از تحصیل و اشتغال و سفر و چکر و از تجمع و هرگونه فعالیت اجتماعی- سیاسی منع کرده و قید و بست های زیادی علیه زنان وضع نمودند.
بخشی از زندان های طالبان مملو از زنان و دخترانی است که به بهانه های واهی از شهر و بازار دستگیر شده اند. جرم آنها اینست که موجب تحریک مردان می شوند. لذا تاکنون بیشترین سختگیری ها علیه زنان اعمال شده است.

همه فرامین طالبانی با هدف تقویت تفکر و حاکمیت این گروه صادر می شود. تمامی برنامه ها و عملکردهای شان نیز در همین راستا قابل طرح است. این که مردان الزاما یک قبضه ریش بگذارند، اینکه جبراً باید به جماعت بروند، اینکه در مکاتب و دانشگاهها الزاماً فقه طالبانی بخوانند و بیاموزند، و اینکه باید در هر ولسوالی چندین مدرسه جهادی، راه اندازی شده و می شود؛ همه در راستای تقویت و گسترش تفکر طالبانی و گسترش حاکمیت این گروه بر سراسر کشور است.

طالبان با توجه به اعتقادات اسلامی مردم افغانستان؛ برای گسترش تفکر و حاکمیت شان، در پوستین مذهب و شریعت در می آیند و از دریچه فقه حنفی و دستورات اسلامی به جنگ مخالفان و منتقدان خود می روند و از این طریق، توده های معتقد و کم سواد را خام می کنند و فریب می دهند.

موضوع قیدگیری بر زنان و انزوای این قشر نیز در همین راستا قابل بحث است. اما زنان ضمن آنکه قدرت اثرگذاری بر اجتماع و بر گسترش علم و دانش و اثرگذاری بر افکار عمومی و اثرگذاری بر جهت دهی و بر روشنگری و بر تحرک اجتماعی و بر مطالبه گری و بر شورشگری و بر انقلاب اجتماعی را دارند؛ نفس حضور زنان در اجتماع، برای سربازان و عوامل میدانی و بازاری طالبان، اثرات ویرانگری دارد.

رهبران طالبان نگران ایمان مردم نیستند، نگران دوزخی شدن جوانان نیستند. بلکه آنها از جذب طالب بچه ها بر روند زندگی شهری می ترسند. از جذابیت زنان و دختران بر طالبانِ بازارگرد می ترسند. آنها جذب طالب ها به زن و جذابیت های زندگی شهری را مترادف فروپاشی تفکر و حاکمیت خودشان می دانند. آنچنانکه دیده شده، طالبان آنقدر شهوتی و هوسران هستند که حتی از لواطت و بچه بازی نمی گذرند. ده ها هزار طالب، سالها و مدت های مداوم، از شهر و زن و یک زندگی طبیعی به دور بوده اند و حالا حتی با دیدن صورت یک زن، وجودشان را شهوت می گیرد، از شنیدن صدای زن لذت می برند، طالب ها که به شهر می روند دهن های شان باز و چشمهای شان مدام به سمت سر و روی زنان و دختران دوخته است. چیزی که رهبران طالبان را زجر می دهد همین مسئله است. طالب بچه ها در حال جذب شدن به جذابیت های زندگی شهری هستند که زنا جزوی از این جذابیت های شهری برای طالبان است و این برای رهبران طالبان یک خطر بزرگ است.

چرا طالب صدای زن را عورت می داند! چرا دیدن صورت زنان را منع می کند! چرا سفر زن بدون محرم عاقل و قوی را منع می کند! چرا حضور زنان را در تفرجگاههایی که مملو از طالب های جوان است منع می کند! چرا تعلیم دختران فراتر از صنف شش را منع کرده! که دختران 14 ساله گروه گروه در کوچه ها دیده نشوند! اینها مشکل مردم افغانستان نیست؛ بلکه مشکل طالبان است که سراسرِ وجودشان را هوسرانی و چشم چرانی گرفته است. طالبان از خودشان نگران هستند و از سست عنصری سربازان شان و از جذب طالب های شان به زندگی شهری می ترسند.

همین که قوانین طالبانی بیشتر از همه، زنان را نشانه گرفته باید دانست که زنان نقطه عطف تغییر در افغانستان هستند و باید مردم ما در برابر طالبان، تمرکزشان را بر تقویت زنان و دختران سرزمین شان بگذارند.

همین که طالبان زنان را از تحصیل منع می کنند باید مردان سرزمین ما از تعلیم و تحصیل زنان و دختران ما کوتاه نیایند.
همین که طالبان برای تقویت خود و آینده خود، مدارس جهادی می سازند؛ مردم سرزمین ما باید متوجه باشند که عسکر به دشمن خود ندهند.
رهبران طالبان از زنان می ترسند و این یک سرنخ خوب برای دانایان است.

سکینه مدنی- خبرگزاری جمهور