هرات؛ حراج امنیت، تاراج عدالت

یک دختر جوان از سوی ماموران امنیتی شفاخانه مرکزی هرات مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
عبدالرؤوف احمدی؛ سخنگوی فرماندهی پولیس هرات گفته که تجاوز جنسی به این دختر از سوی دو محافظ امنیتی شفاخانه مرکزی این ولایت صورت گرفته است.
او گفت: "دو محافظ امنیتی شب گذشته زمانی که این دختر وارد شفاخانه دولتی هرات می شود، او را به یکی از بخش های این شفاخانه انتقال داده و به او تجاوز جنسی می کنند".
محمدرفیق شیرزی؛ سخنگوی شفاخانه مرکزی هرات هم گفته است که بررسی طب عدلی این شفاخانه نشان می دهد که این دختر مورد تجاوز قرار گرفته است.
این در حالی است که مسئولان کمیسیون حقوق بشر چندروز پیش، به مناسبت روز جهانی حقوق بشر اعلام کردند که وضعیت حقوق بشر در افغانستان بهبود یافته؛ اما هنوز هم زورمندان، حقوق بشر را نقض می کنند.
این رویداد در هر نقطه دیگر جهان اگر اتفاق بیفتد، تکان دهنده و هولناک است؛ اما هرات شهری است که متاسفانه با این گونه وقایع بیگانه نیست.
هرات را در سال های اخیر با همین شناسنامه ننگ آلود و سیاه می شناسند؛ شهر خشونت های ددمنشانه علیه انسان و به ویژه زن.
همین چند روز پیش بود که کابل میزبان همایشی بزرگ و مجلل به منظور گرامیداشت از روز جهانی حقوق بشر بود. سخنرانی های پرطمطراق با ادعاهای به شدت اغراق آمیز و غالبا دروغ از سوی مقامات ارشد حکومتی و مسئولان کمیسیون حقوق بشر افغانستان در آن ایراد و ارائه شد.
این سیکل باطل و بی حاصل سال هاست که جریان دارد. افغانستان از ۱۳ سال بدینسو با شاخص هایی چون حقوق بشر، جامعه مدنی و حقوق زن هم شناخته می شود. میلیاردها دالر صرف این موارد شده است؛ اما ماحصل و دستاورد آن، اگر از چند مؤسسه به شدت حفاظت شده با فعالیت های مبهم و مشکوک در مناطق لوکس و مرفه نشین کابل و چند شهر امن کشور بگذریم، چیزی جز به نان و نوا رسیدن عده ای معدود و محرومیت و مظلومیت اکثریت تحت ستم مردم افغانستان، نبوده است.
یکی از نمونه های آن هرات است؛ شهری که به یک معنا پایتخت فرهنگی افغانستان محسوب می شود و تاریخ پرافتخار و درخشان این شهر، گنجینه ای گرانسنگ از نفیس ترین سرمایه های ادبی، فرهنگی و عرفانی افغانستان و چه بسا جهان اسلام را در دل خود جای داده است؛ اما هراتی که امروز می شناسیم، نسبت نامتناسبی با آن گذشته افتخارآمیز و پرعظمت دارد.
شهری که این سال ها به ارتکاب جنایت ها و تجاوزهای ابتکاری و کم سابقه در تاریخ شکنجه و خشونت بشر، شهره است و به نظر می رسد زن و زنانگی در آن، ارزان ترین و کم بهاترین سرمایه انسانی است که هر حیوان‌منشی می تواند آزادانه به او تعدی و تجاوز کند.
تجویز تعدی و ترویج تجاوز به زنان و اعمال بدترین و مخوف ترین انواع و شیوه های شکنجه علیه آنان، در هرات نشانگر آن است که زن به مثابه شی و کالا در آن، از کمترین ارج و جایگاه انسانی و اجتماعی بهره مند نیست.
مرگ رقت انگیز نادیا انجمن؛ شاعر شناخته شده هراتی چندسال پیش، جامعه فرهنگی و ادبی افغانستان و منطقه را در شوک غم انگیزی فروبرد. مرگ تراژیک نادیا انجمن شاید به دلیل اشتهار ناشی از کارنامه ادبی اش، چنین شوک و شگفتی عمیق و غم انگیزی را برانگیخت؛ اما او تنها یک حلقه کوچک از یک زنجیره طولانی بود که هر روز بر عداد حلقه های آن افزوده می شود.
هرات که تا پیش از این، به امنیت، صلح جویی و آرامش، شهرت داشت، اکنون به نحو رو به گسترشی شاهد حراج بی رحمانه امنیت اجتماعی و در نتیجه، تاراج عدالت، ترویج تجاوز و تجویز تعدی و ستم است.
اتفاق اخیر تجاوز دو نیروی امنیتی بر یک دختر جوان و احتمالا بیمار در شفاخانه دولتی هرات، برگ ننگین دیگری بر این پرونده سنگین افزود.
نرگس اعتماد- خبرگزاری جمهور