والی تخار اعلام کرده که ناامنی ولسوالی "درقد" در مرز افغانستان و تاجیکستان، فقط به حضور طالبان در این منطقه برنمی‌گردد؛ بلکه دلیل اصلی، قاچاق مواد مخدراست.
او گفته که در ولسوالی "درقد" افراد مسلحی وجود دارند که مربوط به زورمندان مسلح محلی است که در نقش طالبان بازی می‌کنند.
والی تخار مدعی شده که تمام ناامنی ولسوالی درقد به مافیای مواد مخدر برمی‌گردد. مردم نیز می‌دانند که چه کسانی در پشت این قضیه هستند.
او گفته که ریشه این ناامنی به مقام‌ها در شهر طالقان مرکز ولایت تخار و کابل، پایتخت برمی‌گردد.
یاسین ضیا افزود که بعد از ریشه‌یابی ناامنی در ولسوالی درقد، حامیان این ناامنی مشخص شده و اکنون مردم هم این افراد را می‌شناسند و به مسؤولین دولت هم اطلاع داده شده‌است.
اظهارات والی تخار نشان می دهد که مقامات بلندپایه دولتی در مرکز و ولایات، در کنار عناصر قدرتمند خارجی در دو سوی جبهه تروریزم و مبارزه با تروریزم، خواسته یا ناخواسته در رشد و باروری اژدهای سیری ناپذیر مافیای مواد مخدر کمک می کنند.
بر این اساس مبارزه با مواد مخدر و ستیزه با مافیا در افغانستان در چنین شرایطی نه معنا دارد و نه نتیجه ای در پی خواهد داشت و تنها کارکرد ایجاد نهادهای عریض و طویل به منظور مبارزه با آن در این کشور، این است که از نظر تبلیغاتی به دولت کمک کنند تا در برابر انتقادهای گسترده مردم، رسانه ها، نهادهای مستقل و سازمان های بین المللی، آن را به عنوان عزم و اراده خود در راستای مبارزه مافیای مواد مخدر، علم کنند.
حتی اگر این برداشت نیز نادرست باشد این نهادها به تنهایی نمی توانند کاری در زمینه مبارزه با شبکه های پیچیده مافیای مواد مخدر از پیش ببرند؛ شبکه هایی که به گفته والی تخار در بسیاری از نهادها و سازمان های دولتی، ریشه دوانده و ریشه در عمیق ترین لایه های قدرت دولتی در افغانستان دارند و عوامل اساسی و عمده آن کسانی اند که موفقیت و پیشرفت هرگونه مبارزه ای منوط و مشروط به همکاری و چه بسا اقدامات اجرایی آنان است؛ اما خود به صورت گسترده در افزایش و گسترش آن دست دارند.
به عنوان نمونه، نمایندگان شورای ملی باید قوانین اجرایی سختگیرانه ای را بر ضد مافیا و مبارزه با مواد مخدر تصویب کنند، رییس جمهور این قوانین را توشیح و اجرایی کند، وزرا، معاونان آنها، والیان، فرماندهان پولیس و سایر مراجع و نهادها نیز ملزم هستند که این قوانین را بر اساس مسؤولیتی که به آنها سپرده می شود به اجرا دربیاورند و دستگاه های قضایی نیز عاملان مافیای مواد مخدر را به سختی مجازات کنند؛ اما در صورتی که بر اساس ادعاهای هولناک محمد یاسین ضیا؛ والی تخار، این چرخه خود یکی از اصلی ترین محورهای مافیا در کشور باشد به گونه ای که مانع از افشای لیست عوامل آن شود، چگونه می توان از یک اداره محلی و کوچک که لزوما فاقد توان و نیروی اجرایی و عملی نیز هست انتظار داشت که در راستای مبارزه با این هیولای هزار سر، گام بردارد و کاری مؤثر، مبنایی و مفید انجام دهد؟
نکته دیگر این است که متاسفانه هدف و طعمه اصلی این هیولای مردم خوار نیز بدنه اصلی جامعه یعنی مردم اند؛ درست همان طیفی که هیچ پناه و پشتوانه ای ندارند.
طی ۱۵ سال گذشته شاید هر کار دیگری انجام شده باشد؛ اما کاری که همچنان مسکوت مانده و همه از کنار آن بدون احساس هیچ مسؤولیتی گذشته اند، مبارزه ای مؤثر و جدی با مافیای مواد مخدر بوده است؛ به همین دلیل در هر زمینه ای که قربانی اصلی یک کار غیر قانونی، مردم باشند هیچ مبارزه ای با آن به ثمر نخواهد نشست؛ زیرا مردم پناهی ندارند.
وقتی تمامی دستگاه ها دست به دست هم داده اند تا میلیاردها دالر را از اقتصاد ورشکسته و وارفته مردم فقیر افغانستان بدزدند و در برابر آن، مافیای مخوف مواد مخدر را روز به روز فربه و فربه تر کنند و حتی در این زمینه، به طور نمونه، با توجه به وضعیتی که مدت هاست بر جزیره درقد ولایت تخار حاکم است، نسبت مافیای مواد مخدر و تروریزم را هم نادیده بگیرند و چه بسا با آن کنار بیایند، چگونه می توان امید داشت که مبارزه با مافیا ممکن شود و شبکه های عظیم مافیا در ابعاد بین المللی، دست از جیب مردم برآورند؟
عبدالمتین فرهمند - خبرگزاری جمهور
