علمای دینی تاکنون به درستی به مسؤولیت های بزرگ خود که منبعث از رسالت سنگین انبیای الهی است، عمل نکرده اند. ارتباط با قدرت های خارجی، حضور نظامی نیروهای بیگانه در افغانستان، دوری یا نزدیکی به کانون های قدرت سیاسی در داخل کشور و نیز تعلقات قومی و زبانی، از موانع مهم و جدی در این مسیر بوده است.

با افزایش نگرانی از تهدیدهای امنیتی علیه مراکز مذهبی شیعی و نزدیک شدن ماه محرم، گروهی از علمای شیعه و سنی در کابل خواستار حفظ همبستگی پیروان هر دو مذهب شده‌اند.
روز دوشنبه ده‌ها روحانی شیعه و سنی از مناطق مختلف افغانستان در همایشی در حوزه علمیه خاتم‌النبیین شرکت کردند تا بر یکپارچگی شیعه و سنی تاکید کنند.

آصف حکمت؛ از علمای شیعه گفت که افزایش گرایش‌های تندروانه در میان پیروان هر دو مذهب "روی آتش اختلاف‌ها نفت می‌ریزد" و "زمینه را برای اقدامات تروریستی فراهم می‌کند".
او تاکید کرد که دامن زدن به اختلاف‌های مذهبی برخلاف توصیه‌های پیشوایان دینی است.
یک روحانی سنی نیز گفت که افغانستان نیاز جدی دارد که نظام سیاسی آن فراگیر باشد و پیروان مذاهب مختلف با هم تفاهم و هماهنگی داشته باشند.
او تاکید کرد:"ما نظام طائفه‌ای و مذهبی نمی‌خواهیم. ما نظامی می‌خواهیم که همه در آن شریک باشند و عدالت اجتماعی را تامین کند و افغانستان را به سوی توسعه پیش ببرد."

همایش علمای شیعه و سنی در کابل، از مهم ترین اقدامات علمای دینی در پی تشدید اقدامات ضد شیعی تروریست های تکفیری منسوب به داعش با حمله به مراکز و اجتماعات دینی شیعیان محسوب می شود و نشانگر آن است که وحدت پیروان این دو فرقه بزرگ اسلامی در افغانستان، عمیقا در معرض تهدید و خطر قرار گرفته است.
این در حالی است که به عقیده منتقدان، سکوت جامعه علمای اسلامی افغانستان در برابر اقدامات فرقه گرایانه تروریست های تکفیری و شیوع و فراگیری قرائت های رادیکال از اسلام سیاسی، زمینه را برای بدتر شدن وضعیت به بهای قربانی شدن وحدت تاریخی پیروان دو مذهب بزرگ اسلامی در افغانستان فراهم کرده و برای تروریست ها و حامیان منطقه ای آنها در راستای اشاعه هرچه بیشتر خوانش های انحرافی از آموزه های اسلامی، حاشیه امن ایجاد نموده است.

علمای دینی تاکنون به درستی به مسؤولیت های بزرگ خود که منبعث از رسالت سنگین انبیای الهی است، عمل نکرده اند. ارتباط با قدرت های خارجی، حضور نظامی نیروهای بیگانه در افغانستان، دوری یا نزدیکی به کانون های قدرت سیاسی در داخل کشور و نیز تعلقات قومی و زبانی، از موانع مهم و جدی در این مسیر بوده است.
این در حالی است که برای صیانت مسؤولانه و دلسوزانه از وحدت اسلامی مردم افغانستان در برابر توطئه های رو به توسعه تکفیر و ترور و تفرقه، نخستین اصل، ایجاد وحدت، همفکری و همذات پنداری فراگیر میان خود علمای دینی از هردو مذهب شیعه و سنی است.

علما در ابتدا باید به این جمع بندی برسند که با شیوع تروریزم تکفیری و توسعه خوانش های انحرافی از آموزه های اسلامی در افغانستان مانند مکتب منحط وهابیت و ایدئولوژي خشونت بنیاد سلفیت که هیچ ریشه و جایگاهی در تاریخ گذشته افغانستان ندارد، نخستین چیزی که آسیب می بیند، اساس ایمان مردم اعم از شیعیان و سنی ها به اسلام اصیل و اصل اسلام است؛ زیرا وهابیت، هیچگونه سنخیتی با جوهره بنیادین دین اسلام و پیام پاک آخرین پیامبر ندارد و انحرافی تاریخی از متن و محور آموزه های اسلامی است که به مرور به دست ابزاری مناسب و مطلوب برای جریان های ضد اسلامی برای زدودن اسلام و زدن ریشه ایمان مسلمانان بدل شده است.

جریان های تروریستی مبتنی بر ایدئولوژي تکفیر و ترور و تفرقه که امروزه به کمک قدرت های خارجی، افغانستان را فراگرفته اند نیز ظهور عینی و بروز بیرونی خدمتی است که وهابیت منحط و انحرافی به جریان ها و قدرت های ضد اسلام کرده است.

داعش، القاعده و سایر نسخه های تروریزم بین المللی که قرائتی رادیکال از آموزه های بی مانند و انسان ساز مکتب مترقی اسلام ارائه می کنند، هرگز به جنگ صهیونیزم و قدرت های جهانخوار و استکباری نرفته و نمی روند، آنها مسلمانان را می کشند، مساجد، شهرها و سرزمین های مسلمین را به آتش می کشند و به جنگ و برادرکشی و نفرت و نفاق مذهبی در دنیای اسلام، دامن می زنند. با این حساب، آنها دشمنان درجه یک اسلام اعم از شیعه و سنی هستند.

اینها واقعیت های تلخی هستند که علمای دینی شیعه و سنی می بایست بیشتر از هر جریان و طیف اجتماعی دیگری آن را به فراست دریافته و درک کرده باشند و بر پایه رسالتی تاریخی که دارند برای مصاف با این واقعیت ها، به مسؤولیت های سنگین خود عمل کنند.
صرف نظر از این، نشانه رفتن وحدت تاریخی شیعه و سنی در افغانستان، از جانب جریان های تکفیری وهابی، یک مسأله خطرناک برای امنیت ملی کشور است.

علمای دینی با استفاده از قدرت و نفوذی که دارند باید دولت و دستگاه های امنیتی را وادار کنند که برای مقابله با این توده سرطانی در حال رشد، راهبردی کارآمد و عملی، تدوین کند و با شعار و صدور بیانیه های دروغین، کلیشه ای و بی مصرف، با آینده، امنیت و بقای کشور، بازی نکند.
حتی اگر مبارزه با این پروژه، به مذاق برخی قدرت های خارجی به اصطلاح «متحد استراتژيک» افغانستان نیز خوش نیاید، علما باید دولت را مجبور کنند که از میان منافع و امنیت ملی افغانستان و مطامع خودخواهانه خارجی ها، اولی را ترجیح دهد و دست از سکوت و انفعال ریاکارانه در قبال جولان بی لگام تروریست های وهابی بردارد.

فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور