پیمان امنیتی با امریکا، نباید در دوره زمامداری حکومت فعلی انجام پذیرد
شکیبا هاشمی ـ عضو کمیسیون امنیت داخلی مجلس
27 سنبله 1392 ساعت 22:28
قوه مجریه بسیار تلاش کرده که قوه مقننه را ضعیف بسازد و برای رسیدن به این هدفش، از هر راهی استفاده کرده و از برخی وکلا به مانند یک وسیله استفاده می کند و هم چنین وزارت امورپارلمانی که باید به عنوان یک پل ارتباط میان هر دو قوه عمل کند؛ امروز یک طرفه کار انجام می دهد؛ گاهی شده که برای وزیری کمپاین می کند و این روابطش را با مجلس بیشتر خراب ساخته است.
نگرانی های زیادی وجود دارد که بعد از فرارسیدن تعطیلات تابستانی مجلس شورای ملی افغانستان، نشستی سراسری (لویه جرگه) به مانند نشستهای گذشته برگزار می شود که آجندای اصلی آن بحث روی قرارداد امنیتی با کشور امریکا خواهد بود؛ اما در پشت پرده آن، طرحی ارایه می گردد که بر مبنای آن، حکومت فعلی دوام پیدا خواهد کرد. شکیبا هاشمی نماینده مردم قندهار، از جمله وکلایی بوده که در این اواخر نگرانی های زیادی را در این رابطه مطرح کرده است. خواستیم تا در این راستا صحبتی با وی داشته باشیم. ــ خانم هاشمی! باید گفت که احتمال برگزاری یک نشست سراسری (لویه جرگه) قریب به یقین است؛ شما چه فکر می کنید؟ چند روز پیش که با یک گروپ پارلمانی به ارگ ریاست جمهوری رفتم؛ با مشکلات بسیاری توانستم رییس جمهور را ببینم و نگرانی های مردم را با وی شریک کنم. در نخست در مورد خلاء استخباراتی به رییس جمهور گفتم. حرفی که چند روز پیش از سوی رییس شورای امنیت ملی پذیرفته شده بود؛ اما رییس جمهور در این مورد پاسخی نداشت و همچنین موضوع ولایات هلمند و قندهار که برخی افراد، یکجا شده و بیانیه هایی می دهند که شرایط کشور برای برگزاری انتخابات مساعد نیست و باید رییس جمهورکرزی به قدرت باقی بماند. همچنین گفته شد که روز گذشته ریاست امنیت ملی درو لایت هلمند در دفتر ولایت، تمامی بزرگان را خواسته و گفته که اگر انتخابات برگزار شود؛ باید حمایت خود را از برادر رییس جمهورکرزی (قیوم کرزی) داشته باشیم؛ این عمل خلاف قانون اساسی بوده و سوء استفاده از امکانات دولتی می باشد که در جواب این صحبت ها، رییس جمهورکرزی گفت؛ در تاریخ 5 آپریل وظیفه من ختم بوده و امکانات برگزاری لویه جرگه به دسترس نیست و باید انتخابات برگزار شود. رییس جمهورکرزی تأکید داشت که انتخابات برگزار می شود، اما باید به مانند همان سال که یک جلسه اضطراری با مجلس شورای ملی گرفت؛ باید یک جلسه مشترک دیگر برگزار شود و رییس جمهور به مردم این اطمینان را بدهد که در تعطیلات زمستانی هیچ اتفاقی نمی افتد و مردم خاطرشان آسوده باشد. ــ به نظر شما میتوان به این صحبت ها امیدوار بود؟ نخیر، هر چند که رییس جمهور موضوع لویه جرگه را رد کرد و تأکید کرده است که انتخابات برگزار می شود؛ اما تلاش هایی که از روز گذشته از ولایت هلمند آغاز شده، عکس قضیه را نشان می دهد. باید گفت که رییس جمهور هرگونه تلاش برای تداوم بقای خویش را انجام می دهد؛ اما در اینجا تمامی اقشار باید برای جلوگیری از آن تلاش نمایند. ــ مجلس نمایندگان همواره با برگزاری این نشست (لویه جرگه) مخالفت ورزیده؛ دلایل تقریباً منطقی ارایه شده؛ اما چرا تا حال این مجلس نتوانسته یک موضع عملی در قبال این جرگه بگیرد؟ نبود انسجام در بین اعضای مجلس باعث این امر شده است؟ موضع گیری اعضای مجلس را در قبال قوانین می بینید؛ در جریان این هفته دیدید که چه برخوردی با طرح قانون تحصیلات عالی شد؛ در جلسه استیضاح شخص وزیر مالیه، با وجودی که اکثریت کارتها سرخ بود؛ اما در زمان گذاشتن صندوق ها دیده شد که برخی ها بازی را به راه انداخته و موضع شان را تغییر دادند. مسایلی چون زبان و قوم، کشور را به سوی بحران می برد،. مساله قومی در مجلس بسیار داغ است و امکان دارد که تعدادی از خود مجلس برخیزند و بگویند که شرایط برای انتخابات فراهم نیست. باید گفت که کار عملا در مجلس شروع شده؛ حتی در کمیسیون ها زمانی روی یک طرح یا موضوعی بحث می شود، اگر به نفع یک قوم نباشد، اما به نفع مردم باشد، با آن موضوع مخالفت صورت می گیرد که این موضوعات نبود انسجام در مجلس را نشان می دهد. ــ دلیل چنین اقدام حکومت چیست؟ آیا نتایجی که از نمایندگان مردم در مجلس گرفته میشود، ضعیف تر از نتایج لویه جرگه است؟ در این موضوع هیچ شکی وجود ندارد؛ در این گونه جرگه ها قدرتمندان می توانند به اهداف خود بسیار زود برسند؛ اگر وکلا بخواهند برخلاف خواست مردم به موضوعی موافقت نشان دهند؛ فردایش باید در منطقه خود به مردم جواب بدهند؛ اما باید گفت که مردم انتخابات را می خواهند و خواهش شان از جامعه جهانی این است که انتخابات را برگزارکنند؛ زیرا اگر انتخابات برگزار نشود نباید دیگر به دموکراسی باوری داشت و تمامی دستاوردها از بین رفته و صدای مردم برای همیشه در گلو خفه خواهد شد. ــ بروزچنین مشکلاتی را شما به چه عواملی نسبت می دهید؟ توانایی بالقوه حکومت؟ عدم ثبات در رأی یا ضعف مجلس؟ قوه مجریه بسیار تلاش کرده که قوه مقننه را ضعیف بسازد و برای رسیدن به این هدفش، از هر راهی استفاده کرده و از برخی وکلا به مانند یک وسیله استفاده می کند و هم چنین وزارت امورپارلمانی که باید به عنوان یک پل ارتباط میان هر دو قوه عمل کند؛ امروز یک طرفه کار انجام می دهد؛ گاهی شده که برای وزیری کمپاین می کند و این روابطش را با مجلس بیشتر خراب ساخته است. باید گفت که حکومت در ضعیف ساختن مجلس تلاش کرده و توانسته تا جایی موفق شود. به همین دلیل است که رییس جمهور به وزیر داخله می گوید که از نرمش کار بگیر و پارلمان تو را استیضاح کرده نمی تواند؛ وقتی رییس جمهور و وزیر به خانه ملت قدر بدهد و رییس جمهور به قانون اساسی کشور احترام بگذارد و آن را مورد تطبیق قراردهد؛ هیچ کسی جرأت نخواهد داشت که بالای پارلمان تهمت بزند. ــ چندی پیش رییس سنا گفته بود که از پذیرش پیمان استراتژیک پشیمانیم؛ بدون شک حکومت برای امضای پیمان امنیتی تلاش می کند، پیشفرض های مجلس نمایندگان نسبت به این موضوع چیست؟ زمانی که پیمان استراتژیک با امریکا به مجلس آورده شد؛ هیچ وکیلی حق اظهارنظر نداشت و اگر صحبت می کرد، تاپه ایران یا پاکستان به وکیل می خورد که جاسوس آن کشور است و به همین دلیل صداها خاموش شد و کارت ها یک رنگ بود؛ اما دیده می شود که هر روز موارد این پیمان نقض می شود و هر روز به افغانستان حمله می شود و در ولسوالی گوشته حتی 47 کیلومتر خاک را پاکستانی ها گرفته اند. بر اساس این پیمان هر کشوری که به افغانستان حمله داشته باشد یا تجاوز کند، امریکا باید در کنار افغانستان بوده و حمایت نماید؛ اما نه تنها اینطور نبود بلکه خودشان موارد آن را نقض کرده اند. قبل از برگزاری هرگونه جرگه ای، کمیسیون امور روابط بین الملل مجلس می تواند این قرارداد را زیر بررسی قرارداده و از گروه های مختلف باید برای امضای آن نظریات شان خواسته شود. صداها نباید بار دیگر خاموش شود و از استادان، جوانان و زنان دعوت شود و روزها روی آن بحث ها صورت گیرد و زنان بایدبپرسند که اگر قراردادی امضا می شود در بدل آن چه چیزی خواهید داد؟ در این مورد باید تمامی مردم افغانستان تصمیم بگیرند و حکومت نباید یکجانبه عمل نماید. ــ شما نماینده مردم هستید؛ مردم پیمان امنیتی را چگونه می بینند؟ مردم بسیار نگران اند؛ زیرا موارد پیمان بارها نقض شده و این بار مردم راضی نیستند؛ مردم معتقدند که نباید در زمان حکومت رییس جمهورکرزی این پیمان امضا شود؛ زیرا امکان دارد معاملاتی برای بقای کرسی خود انجام دهد و همچنین در عملی کردن آن بسیار ضعیف عمل می کنند؛ پس بهتر است که یک حکومت قوی روی کار آمده و بعد پیمان امضا شود. راضیه عبداللهی ــ خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 39872
آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/interview/39872/