مجاهدین و انتخابات؛ آیا راه بازگشت همچنان باز است؟
يکشنبه ۹ ثور ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۲۰
نخستین چیزی که در آنالیز سخنان رهبران سیاسی و مقام های دولتی در حد فاصل زمانی بین فرایندهای انتخاباتی پیش رو، باید در نظر داشت، بار سیاسی و تبلیغاتی و جنبه پوپولیسی و مزورانه آنهاست.
عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی حکومت وحدت ملی گفته است که حوزه جهاد و مقاومت در انتخابات آینده ریاست جمهوری، نامزد مستقل خود را دارد.
آقای عبدلله گفت که مجاهدین در انتخابات آینده ریاست جمهوری هماهنگ‌تر از گذشته حرکت خواهند کرد.
وی گفت:"حوزه جهاد و مقاومت نامزد مستقل خود را در انتخابات ریاست جمهوری با اتفاق و اتحاد می‌داشته باشد و این سنت با وحدت و همدلی ادامه می‌یابد."
رییس اجرایی افزود:"شاید عده‌ای تلاش کنند راه معاونیت در پیش گیرند؛ اما این برای ما مهم نیست و بر اراده و تصمیم ملت و مردم ما تأثیر نمی‌گذارد. مردم ما بعد از اتخاذ تصمیم مشترک و متحدانه برای معرفی نامزد انتخابات ریاست جمهوری راه و مسیر خود را با عزت و اقتدار انتخاب می‌کنند".
آقای عبدالله در حالی به ولایت شمالی پنجشیر که زمانی پایگاه قدرت و همرزمانش بود، سفر کرد که ارگ ریاست جمهوری، میزبان مراسمی مشابه به بهانه هشتم ثور؛ سالروز پیروزی مجاهدین بود.
به نظر می رسد از این پس، شاهد سفرهای مشابه مقام های عالی دولتی به ولایت ها باشیم؛ سفرهایی که تا برگزاری انتخابات پارلمانی در سال جاری و نیز انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده خورشیدی، افزایش معناداری خواهند یافت.
بنابراین، نخستین چیزی که در آنالیز سخنان رهبران سیاسی و مقام های دولتی در حد فاصل زمانی بین فرایندهای انتخاباتی پیش رو، باید در نظر داشت، بار سیاسی و تبلیغاتی و جنبه پوپولیسی و مزورانه آنهاست.
انتظار می رود مردم این بار با استفاده از تجربیات گذشته و با رجوع به حافظه سیاسی کوتاه مدت خود، در تشخیص خوب از بد و درست از نادرست، اشتباه نکنند؛ زیرا در حوزه مسایلی مانند انتخابات، اولین اشتباه، آخرین اشتباه خواهد بود و با توجه به ماهیت بسته و بسیط مدل منحصر به فرد مردم سالاری افغانی که تشابه نزدیکی با دیکتاتوری و استبداد دارد و به سادگی از آزادی به سرکوب، تغییر جهت می دهد، اولین اشتباه، آخرین اشتباه خواهد بود و مردم ناگزیر اند هزینه سنگین یک انتخاب بد یا یک مشارکت غیر مؤثر و یا ورود بی ثمر به بازی هایی که دیگران قواعد آن را تعریف کرده اند را خود پرداخت کنند و عوارض زیانبار آن را تا سناریوی انتخاباتی بعدی، متحمل شوند.
صرف نظر از این مساله، برای مجاهدین اما روندهای انتخاباتی پیشین، هزینه های سنگین تری داشته است.
مجاهدین که زمانی هم سلاح را در اختیار داشتند و هم سیاست و ثبات را مدیریت می کردند، به سادگی و برای دموکراسی و مردم سالاری و انتخابات و قانون اساسی، همه تخم مرغ های شان را در یک سبد گذاشتند تا این بار در سایه نظام نوین و با تکیه بر رأی و انتخاب مردم، بخت خود را برای سیطره بر سیاست افغانستان بیازمایند و از این آزمون، سرخ‌رو و سربلند بیرون بیایند.
غافل از آنکه مافیا و تروریزم و سیطره قدرت های بیگانه و سلطه استعمار نو و قوم گرایی و قبیله سالاری و... دست به دست هم می دهند و دموکراسی را مصادره می کنند، مردم سالاری را سرکوب می نمایند، به انتخابات، دستبرد می زنند، قانون اساسی را به حال تعلیق درمی آورند، رهبران سیاسی صاحب نفوذ و دارای پایگاه های نیرومند اجتماعی را یا ترور می کنند و یا با پرونده سازی و اتهام زنی، به حاشیه می رانند و احزاب پرپیشینه و دارای قدرت و نفوذ مردمی را با ایجاد اختلاف و ترور رهبران شان و... دچار ضعف و رخوت می کنند و به این ترتیب، خود بر همه امور مسلط می شوند.
در نهایت، این مجاهدین هستند که با از دست دادن سبد، همه تخم مرغ های خود را از دست می دهند و حاشیه نشین و دست خالی و فاقد قدرت و دور از دولت، باقی می مانند.
در این میان، توهّم آقای عبدالله مبنی بر معرفی یک نامزد مستقل از سوی جریان های جهاد و مقاومت در انتخابات آینده، ممکن است برای کسانی که هنوز دل در گرو این طیف و میراثداران افتخارات از دست رفته جهاد و مقاومت دارند، به مثابه یک کورسوی دور، امیدبخش و دلگرم کننده باشد؛ اما فراموش نکنیم که آقای عبدالله یکی از همان کسانی بود که در تضعیف بی سابقه قدرت و نفوذ و خراب کردن آینده سیاسی مجاهدین، نقش ایفا کرد.
با این وصف، آیا می توان هنوز امید داشت که راه بازگشت وجود دارد و مجاهدین برای برگشتن از حاشیه به متن، فرصت دارند؟
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 103754
