فاجعه پروان؛ وحدت بر محور عاشورا

بارش های شدید اخیر و جاری شدن سیل در شهر چاریکار؛ مرکز ولایت زیبای پروان در شمال افغانستان، بسیاری از مردم افغانستان را متأثر کرد. صدها خانواده بی خانمان شدند، دست کم ۱۰۰ نفر مقهور خشم طبیعت گشتند و جان باختند و در همین حدود نیز افراد زخم برداشته اند.
 
از روز بروز حادثه تاکنون، دست های زیادی برای کمک به مردم مصیبت دیده پروان، بهم پیوند خورده و اقدامات وسیعی از سوی دولت، مردم، سازمان ها و نهادها به هدف بیرون آوردن اجساد از زیر آوار، کمک به زخمی ها و فراهم کردن آذوقه و سرپناه برای بی خانمان ها به جریان افتاده است.
 
در این میان، یک حرکت بسیار بزرگ و ارزشمند دیگر نیز در سطح ملی شکل گرفته که همه نگاه ها را به خود جلب کرده است و آن فراخوان سراسری عزاداران حسینی در شبکه های اجتماعی و سطح جامعه در مساجد و حسینیه ها و هیات های مذهبی به منظور جمع آوری خیرات و نذرها برای مردم پروان بوده است.
 
تقارن این فاجعه مصیبت بار و متاثرکننده با ایام عزاداری شهدای کربلا اگرچه از حیث اینکه هردو غم انگیز است، سنگین و شکننده می باشد؛ اما ابتکار عمل عزاداران حسینی برای تبدیل این وضعیت غمبار به بهانه ای برای وحدت و همدلی، بسیار ارزشمند و قابل ستایش است.
 
از نخستین روز بروز فاجعه پروان، فراخوان برای جمع آوری کمک های مردمی عزاداران حسینی برای مردم چاریکار آغاز شد و طی دو روز اخیر، گام های عملی سریعی برای ساماندهی عملیاتی به این فراخوان برداشته شده و حتی بخشی از کمک های جمع آوری شده به منطقه، فرستاده شده است.
 
این نشان می دهد که رخدادهای بزرگ مذهبی و مناسبت هایی که برای طیفی از مردم، مقدس و ارزشمند هستند همزمان می توانند زمینه و بستری برای بهره گیری از آنها برای تألیف قلوب، ترمیم فاصله ها و  تعدیل تنش ها و کاهش تقابل های ویرانگر پیشین باشد و پاره های پراکنده این پیکره واحد را یکبار دیگر بهم پیوند دهد.
 
حرکت عزاداران حسینی در کمک به مردم رنجدیده پروان در عین حال، نمایش فرهنگ والای انسانی و عمل به یکی ارزشمندترین توصیه های اسوه های بزرگ و مقدس دینی از جمله حضرت امام حسین علیه السلام محسوب می شود که حتی قیام تاریخ ساز و حماسه آفرین آنحضرت علیه حاکمیت جور و جهل یزید نیز نمایانگر متعالی ترین هنر همزیستی انسانی و ترکیب حیرت انگیز طیف ها و طریقه ها، ادیان و باورها، اقوام و اقلیت ها بود.
 
در لشکر امام حسین علیه السلام حتی غیر مسلمانان نیز حضور داشتند و در رکاب آنحضرت برای اهداف پاک و الهی و انسانی امام، مشتاقانه جان سپردند. بنابراین، عاشورا بیش از هر محمل دیگری می تواند زمینه ای برای وحدت و همدلی و همگرایی باشد؛ به ویژه برای ما مردم افغانستان که فرای دیگر اشتراکات و پیوندها متاسفانه از نظر مصایب و ناملایمات سالیان و رنج‌های بی پایان روزگاران نیز بهم نزدیک و شبیه همدیگریم. بنابراین در مصایب و ابتلائات و بحران ها باید بدون توجه به تفاوت ها و اختلاف ها در کنار هم بایستیم و دست نیازمندان و افتادگان مان را به مهر بگیریم.
 
امروزه مردم صبور و مهربان ولایت زیبای پروان که همواره در تفریحات و تعطیلی ها میزبان شادی های مان بوده اند، رنجی عظیم و جانکاه را به دلیل خشم جنون آمیز طبیعت کور و بی رحم، تحمل می کنند و این وضعیت، از همه ما به ویژه آنانی که در این ایام به امام حسین اقتدا می کنند و او و فرمایشات و رهنمودهای ایشان را چراغ هدایت و کشتی نجات خویش می دانند، می طلبد که به یاری هموطنان پروانی مان بشتابیم و فرهنگ والا و ارجمند حسینی را در متعالی ترین شکل ممکن به نمایش بگذاریم تا تقارن این دو مصیبت عظیم و سنگین، بهانه ای برای همدلی و همیاری و وحدت و برادری قرار بگیرد.
 
بی تردید، همه مردم افغانستان، این نمایش تحسین برانگیز را مشاهد خواهند کرد و با الگو قرار دادن رفتار ارزشمند عزاداران حسینی، این رسم را به فرهنگی ملی در سایر زمینه تبدیل خواهند نمود و اینگونه است که درخت دوستی، کام دل به بار می آورد و موجب التیام زخم های دیرپای مردمان این دیار می شود.
 
نرگس اعتماد - جمهور