طالبان و پاکستان؛ جدایی نزدیک است؟

ملا یعقوب مجاهد؛ وزیر دفاع طالبان، از پاکستان خواست که اجازه ندهد هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی از حریم هوایی این کشور گذشته و به خاک افغانستان حمله کنند.
 
او گفت: «امریکایی‌ها هنگام خروج سیستم رادار ما از کار انداخته و از بین بردند؛ اما اطلاعات ما نشان می‌دهد که آنها [پهپادهای امریکایی] از طریق پاکستان وارد افغانستان می‌شوند و از حریم هوایی پاکستان استفاده می‌کنند. ما از پاکستان می‌خواهیم از حریم هوایی‌اش علیه ما استفاده نشود.»
 
او حملات پهپادی امریکا را «تجاوز آشکار» خواند و گفت که از کانال‌های دیپلماتیک این موضوع پیگیری شده و «اعتراض» خود را به اطلاع امریکا رسانده‌ایم.
 
این در حالی است که جو بایدن دو روز پیش تاکید کرد: «حالا ما فشار علیه تهدیدات تروریستی را حفظ می‌کنیم بدون اینکه هزاران سرباز (امریکایی) را در افغانستان در معرض آسیب قرار دهیم.»
 
آقای بایدن افزود که «دولت من به تعقیب تروریست‌هایی که در پی آسیب رساندن به ایالات متحده هستند، هر جایی که باشند، ادامه خواهد داد».
 
این در حالی است که پیش از این، بسیاری از جنرال های ارشد امریکایی در خصوص توانایی ایالات متحده در مبارزه با «تروریزم» پس از خروج نظامیان خارجی از افغانستان، ابراز تردید می کردند.
 
به باور آنها امریکا قادر نخواهد بود از هزاران کیلومتر آنسوتر، تحرکات و فعالیت های تروریستی در افغانستان را رصد کند و با پهپاد، موشک های دوربرد یا جنگنده های راهبردی، مراکز تروریست ها در عمق خاک افغانستان را هدف قرار دهد؛ اما این اتفاق اکنون رخ می دهد و حتی واکنش صریح رهبران نظامی طالبان را نیز برانگیخته است.
 
«جبهه مقاومت» که علیه طالبان می جنگد نیز پیشتر گشت زنی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی در آسمان افغانستان را تایید کرده و گفته بود که با حمایت طالبان از تروریزم، افغانستان اکنون به کشوری «بی در و پنجره» تبدیل شده که در آن، پهپادهای جاسوسی و بمب افکن خارجی آزادانه مانور می دهند و دست به حملات مرگبار و ویرانگر می زنند.
 
طالبان هم تایید می کنند که «تجاوز آشکار» امریکا همچنان ادامه دارد؛ زیرا امریکا دست به اجرای عملیات جاسوسی و بمباران پهپادی در افغانستان می زند.
 
اما این امکان چگونه فراهم شده است؟ بایدن اکنون با اطمینان می گوید که بدون به خطر انداختن جان هزاران سرباز یا صرف هزینه های هنگفت، قادر است تروریست ها را در هر نقطه ای که باشند تعقیب کند و هدف قرار دهد.
 
طالبان برای نخستین بار به طور صریح، انگشت اتهام را به سمت پاکستان نشانه می روند؛ کشوری که طی ۳۰ سال گذشته، همواره از طالبان حمایت کرده و به روایتی آنها را به قدرت رسانده است.
 
حالا که طالبان بر افغانستان مسلط شده اند باید دوران طلایی سیطره اسلام آباد بر سرنوشت همسایه شمالی اش فرارسیده باشد؛ اما ظاهرا این گونه نیست؛ زیرا پاکستان به سکوی پرواز پرنده های مرگبار امریکایی تبدیل شده که اهداف طالبان و متحدان آنها را در افغانستان، آماج قرار می دهند.
 
پیش از این، تحلیلگران مسایل نظامی گفته بودند که امریکا پس از خروج از افغانستان در صدد کسب رضایت و همکاری پاکستان برای ایجاد یک پایگاه نظامی در قلمرو آن کشور برای رصد فعالیت های تروریستی در افغانستان است؛ درخواستی که گفته می شد به صراحت از سوی عمران خان؛ نخست وزیر سرنگون شده پاکستان رد شده بود.
 
عمران خان اما در پی یک بحران سیاسی پیچیده از قدرت کنار گذاشته شد. او امریکا را متهم به حمایت از «کودتا» علیه دولت خود کرد و دلیل آن را رابطه خود با روسیه و عدم حمایت از جنگ اوکراین خواند؛ اما اکنون مشخص می شود که اقدام واشنگتن در براندازی دولت عمران خان، دلایل دیگری هم داشته که دست کم یکی از آنها امتناع او از واگذاری یک پایگاه نظامی هوایی به ارتش امریکا و جاسوس های سیا و پنتاگون بوده است.
 
پس از سرنگونی عمران خان، یک دولت طرفدار واشنگتن در اسلام آباد به قدرت رسید؛ دولتی که گفته می شود به اندازه دولت قبلی به طالبان در افغانستان نزدیک نیست و از آنسو، با طرح های امنیتی امریکا برای افغانستان و منطقه، همسوتر است.
 
حالا طالبان با بیان علنی این ادعا که پهپادهای امریکایی از قلمرو پاکستان بر افغانستان حمله می کنند، تنش پنهان اسلام آباد با کابل را وارد مرحله ای جدید کرده اند. به این ترتیب، آیا جدایی طالبان و پاکستان نزدیک است؟ آیا دولت امریکایی اسلام آباد، خشم طالبان مسلط بر کابل را برمی انگیزد؟ آیا این بار لشکر جهادی های فراملیتی متحد طالبان برای سرنگونی دولت امریکایی پاکستان، بسیج می شوند؟
 
محمدرضا امینی - جمهور