«فرستاده» چگونه به گذشته نگاه می‌کند؟

 

آقای خلیلزاد در مصاحبه‌ای با بی بی سی اذعان کرده که توافق دوحه طالبان و امریکا تا حدی در فروپاشی نظام جمهوری در افغانستان نقش داشته است؛ اما ادعا می کند که مقصر اصلی، حاکمان پیشین افغانستان هستند که در حل‌و‌فصل مسالمت ‌آمیز بحران جدی نبودند.

 

او افزوده که طالبان حتی دو روز قبل از فرار اشرف غنی از کشور با تشکیل یک دولت ائتلافی به رهبری طالبان در کابل موافقت کرده بودند.

 

زلمی خلیلزاد ادعا کرده که «حالا می‌بینیم که رهبر القاعده در ایران است و به نظر می‌رسد که پایتخت القاعده هم از افغانستان به ایران منتقل شده است.»

 

او همچنان دروغ می گوید، ادعاهای بی بنیاد می سازد، خیال پردازی می کند، اتهام می بندد و خبرهای جعلی جدید تولید می کند تا نشان دهد که میراث شوم و شرم آورش در ساقط کردن یک نظام ۲۰ ساله، فروپاشی ارتشی که میلیاردها دالر خرج آن شده بود و به قدرت رساندن یک گروه تبهکار و غیرمسئول، موجه و قابل دفاع است و نقش او در امضای توافقنامه ننگین دوحه که بدون شک، در تاریخ معاصر افغانستان در کنار معاهدات استعماری دیگری مانند دیورند و گندمک و... قرار می گیرد، مثبت و سازنده بوده است.

 

خلیلزاد حتی برای ارائه تصویری مثبت از طالبان، ادعا می کند که اکنون ایران تبدیل به پایگاه القاعده شده و رهبری القاعده از افغانستان به ایران، انتقال یافته است. او این دیدگاه را مطرح می کند تا مدعی شود که به قدرت رساندن طالبان، منجر به رشد دوباره تروریزم و فعال شدن گروه های تروریستی مانند القاعده در افغانستان نشده است. این در حالی است که همین چندی پیش، امریکا ادعا کرد که ایمن الظواهری؛ رهبر مصری تبار القاعده را در مهمانخانه سراج الدین حقانی در کابل کشته است.

 

خلیلزاد اما برای اینکه ارتباط میان طالبان و تروریزم را کمرنگ جلوه دهد و حتی به طور ضمنی مدعی شود که طالبان به نیابت از امریکا با تروریزم مبارزه می کنند، ادعا کرده که رهبر القاعده ممکن است در نتیجه همکاری طالبان با امریکا در کابل کشته شده باشد. 

 

در این میان، ممکن است بخشی از طالبان در این زمینه با امریکا همکاری کرده باشد؛ اما این امر، هرگز بر این واقعیت، سرپوش نمی گذارد که رهبر القاعده به کمک یک بخش قدرتمند طالبان به کابل، منتقل شده و در وزیر اکبرخان، زندگی امن و مرفهی داشته است. پس آیا با طرح این ادعای فرافکنانه که پایتخت القاعده به ایران، منتقل شده و طالبان در کشتن الظواهری با امریکا همکاری کرده اند، می توان ارتباط ریشه دار و قوی طالبان با تروریزم را نادیده گرفت؟ 

 

با وجود شواهد فراوانی که درباره رشد تروریزم پس از به قدرت رساندن طالبان توسط امریکا در افغانستان، وجود دارد، آیا تلاش مذبوحانه خلیلزاد برای دفاع از میراث شرارت بارش در امضای توافقنامه دوحه و تسهیل تسلط طالبان، راه به جایی می برد و او می تواند با قلب واقعیت های واضح، به تاریخ دستبرد بزند و حقایق تاریخی را تغییر دهد؟

 

هرگز این اتفاق رخ نخواهد داد؛ بنابراین، صرف نظر از اینکه «فرستاده» چگونه به نقش شرم آورش در بازگرداندن طالبان به قدرت نگاه می کند، او مسئول است و در تاریخ معاصر افغانستان، همیشه یک چهره منفور، مزدور، بدنام و خاین باقی خواهد ماند.

 

نکته مهم این است که او هیچگاه نمی تواند به آنچه در دوحه مرتکب شد، افتخار کند. این توافق شرم آور، سند وطن فروشی، فاشیزم و قوم گرایی، خیانت به وطن اول و تحقق اهداف استعماری امریکا است که تا ابد بر کارنامه سیاسی این مزدور بی هویت، سایه خواهد افکند و او را در قماش و قطار بازیگران بدنام تاریخ قرار خواهد داد.

 

محمدرضا امینی - جمهور