طالبان پروژه عبدالرحمان خان را تکمیل می‌کنند

ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی حکومت طالبان، تایید کرده که برخی مهاجرین منطقه وزیرستان (در شمال غرب پاکستان) که پیش‌تر به داخل افغانستان رفته و در نزدیکی مرز با پاکستان اسکان‌ یافته بودند، به‌خاطر «کنترل بیش‌تر» به مناطق دیگر افغانستان انتقال داده خواهند شد.
 
خبر انتقال مهاجران وزیرستانی که گفته می‌شود تعدادی از اعضای طالبان پاکستانی نیز در میان آن‌ها هستند، واکنش‌های زیادی را در افغانستان برانگیخته است.
 
آقای مجاهد اما گفته که این موضوع در حدی که رسانه‌ها بحث کردند «جدی نیست» و «موضوع چند سال قبل» است.
 
پیش‌تر او گفته بود: «مهاجرینی که در نزدیکی خط دیورند [مرز با پاکستان] بودند، نه همه، تنها یک تعداد از آن‌ها که باعث نگرانی شده بودند به بعضی ولایات دیگر مرکزی، جنوب و شاید شمال کشور تقسیم و پراکنده شوند که قابل کنترل باشند.»
 
او مدعی شده که «انتقال این مهاجران به بخش‌های گوناگون کشور به هیچ ولایت تهدید و تبعیض‌آمیز نیست؛ بلکه این تصمیم بربنیاد منافع مشترک افغانستان و پاکستان گرفته شده است».
 
مساله این است که طالبان به بهانه «کنترل بیشتر» در صدد تغییر بافت جمعیتی مناطق مرکزی و شمالی کشور و راه اندازی دوباره پروژه انتقال «ناقلین» اند. این در حالی است که آنها حتی اگر حکومت مشروع افغانستان هم باشند، به لحاظ قانونی از چنین حقی برخوردار نیستند. این به ویژه درباره انتقال و جا به جایی تروریست های پاکستانی و پشتون های آنسوی دیورند از اهمیت و جدیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا آنها اساسا حق ندارند در داخل خاک افغانستان، ساکن شوند؛ زیرا تروریست های مسلح و خطرناکی هستند که برای امنیت ملی و ثبات افغانستان، تهدید محسوب می شوند.
 
حتی اگر طالبان پاکستانی نیز در میان آنان نباشد، پشتون های آنسوی خط، پاکستانی محسوب می شوند و نباید به عنوان شهروندان افغانستان، تابعیت و تذکره دریافت کنند و در مناطقی با اکثریت قومی غیرپشتون، اسکان داده شوند.
 
بنابراین، طالبان با این تصمیم در گام نخست، خاک افغانستان را به اتباع بیگانه می فروشند و به این ترتیب، رسما تمامیت ارضی کشور را مورد تعدی و دستبرد قرار می دهند. نکته دوم این است که آنها با امنیت ملی کشور بازی می کنند؛ زیرا سراسر کشور را در اختیار تروریست های خون آشام و جنایتکار پاکستانی قرار می دهند؛ کسانی که برای خود پاکستان، تهدید محسوب می شوند، چگونه به اصول امنیت ملی افغانستان، متعهد می مانند و دست به توسعه تروریزم و ایجاد بی ثباتی و قانون شکنی و کشتار و جنایت و خون ریزی نخواهند زد؟
 
افزون بر همه اینها تصمیم طالبان، احیای همان سیاست امیرعبدالرحمان پشتونیست و آدمکش و جنایتکار است که زخم های عمیق ناشی از آن، هنوز به درگیری، نفرت و نفاق و تعصب قومی در افغانستان دامن زده و موجب جنگ های خونین و مرگبار طی چند دهه پسین شده است.
 
احیای دوباره این سیاست، یکبار دیگر نشان می دهد که طالبان اگرچه خود را یک جریان شدیدا مذهبی معرفی می کنند؛ اما سیاست و اهداف آنها کاملا قومی است و از این منظر، هیچ تفاوتی با یک امیر خودکامه و سرکوبگر و جنایتکار و بدنام پشتون به نام عبدالرحمان خان ندارند.
 
موضوع دیگری که بر خطرات ناشی از این پروژه می افزاید، سفر پرحاشیه و بحث برانگیز اخیر سراج الدین حقانی به شمال افغانستان است. این سفر، همانطور که پیش از این نیز ناظران و تحلیلگران درباره آن گفته اند،‌ هرگز یک سفر عادی از سوی یک مقام دولتی نبود؛ بلکه گامی مشخص و عملی در راستای راه اندازی دوباره یک پروژه خطرناک ضد امنیتی و ضد ملی بود که برایند و برون داد آن، استارت خوردن روند انتقال «ناقلین» به شمال و برافراشتن اردوگاه های تروریستی طالبان پاکستانی و سایر جریان های تروریستی فراملیتی خواهد بود.
 
همین که سراج الدین حقانی در متن این پروژه قرار دارد به خودی خود کافی است تا نتیجه گرفته شود که هدف آن قومی است و خروجی آن، تروریستی و ضد امنیت ملی و علیه تمامیت ارضی افغانستان است. او عنصری خطرناک است که در تشکیلات طالبان به عنوان میانجی قدرتمند میان طالبان و سایر گروه های تروریستی عمل می کند، روابط بسیار پیچیده و مستحکمی با استخبارات پاکستان دارد، به لحاظ قومی هم یک پشتونیست اقتدارگرا و انحصارطلب است و نسبت به سایر اقوام کشور، کینه و نفرت انباشته و عمیقی دارد. از قدرت گسترده ای برخوردار است و به طور مستقیم از سوی پاکستان حمایت می شود.
 
بنابراین، تمام عناصر مورد نیاز برای رهبری روند تکمیل پروژه ضد ملی عبدالرحمان جنایتکار در وجود سراج الدین حقانی وجود دارد و او بی تردید به طرز هوشمندانه از سوی آی اس آی پاکستان، مأمور انجام این مأموریت خطیر و سنگین شده است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور