ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان گفته است: «اظهارات جو بایدن، پایبندی به تعهدات اعلام شده امارت اسلامی را ثابت می‌سازد.»

 

بایدن درباره «اشتباهات» دولت خود در خروج از افغانستان گفت: «نه، نه. همه شواهد در حال بازیابی هستند. یادتان است در مورد افغانستان چه می‌گفتم؟ گفتم القاعده [باید] آنجا نباشد. گفتم که آنجا نباشد. گفتم از طالبان [در این زمینه] کمک بگیریم. حالا چه رخ داده؟ چه می‌گذرد؟ رسانه‌ خود را مرور کنید. حق با من بود.»

 

امیرخان متقی؛ وزیر خارجه طالبان نیز گفته: «این حقیقتی است که از سوی امریکا درک شده و همچنین گزارش اخیر شورای امنیت را رد می‌کند.»

 

به گفته او، طالبان در دو سال گذشته تعهد خود در عدم استفاده از خاک افغانستان در برابر دیگر کشورها را «ثابت ساخته» و حالا «مسئولیت» امریکاست که وارد «تعامل مثبت» با رژیم طالبان شود.

 

اظهارات بایدن نه تصادفی و اشتباهی و به تعبیر امرالله صالح ناشی از پریشان حالی متاثر از کهنسالی اوست و نه نشانگر تغییر موضع ناگهانی دولت امریکا در قبال طالبان به حساب می آید؛ بلکه این موضع گیری، پرده از یک واقعیت دیرینه برمی دارد و نشان می دهد که پیوندهای امریکا و طالبان، بسیار عمیق تر و راهبردی تر از آن است که تصور می شود.

 

اینکه بایدن می گوید امریکا از طالبان کمک گرفت تا القاعده در افغانستان نباشد و اکنون نیست، شاید در ظاهر امر، نکته عجیبی به نظر برسد؛ زیرا همه می دانند که ربط و نسبت طالبان با القاعده به چه صورت است و نیز حضور القاعده در افغانستان زیر سلطه طالبان، چیزی نیست که به سادگی قابل کتمان و انکار باشد و از قضا یکی از طرف هایی که پیوسته بر این واقعیت تاکید کرده خود امریکاست و همین امریکایی ها بودند که در آخرین مورد، ادعا کردند که ایمن الظواهری؛ مرد شماره یک شبکه القاعده را در مهمانخانه ای در وزیراکبرخان کابل کشته اند.

 

بنابراین، اظهارات بایدن را هرگز نمی توان به حساب تعهد طالبان به امریکا برای مبارزه با القاعده گذاشت، چه اینکه اصولا چنین تعهدی وجود ندارد و برای امریکا هم مهم نیست که چرا القاعده در افغانستان، حضور دارد زیرا امریکا همانگونه که طالبان را به کمک رژيم های دست نشانده خود در منطقه، پی ریزی و اساس گذاری کرد، القاعده را نیز به وجود آورد و عقد اخوت طالبان و القاعده را نیز امریکا بسته است؛ زیرا این دو نیرو در راستای منافع راهبردی واشنگتن عمل کرده و از شبکه مادر، تغذیه می کنند.

 

با اینهمه، بایدن این اظهارات را بیان کرد تا نشان دهد که تصمیم امریکا برای بازگرداندن طالبان به قدرت، تصمیم درستی بوده، اینکه امریکا به این رژيم به طور مرتب پول نقد می دهد تا زنده بماند و به حیات خود ادامه دهد نیز بخشی از برنامه های آینده واشنگتن برای تقویت و تحمیل یک رژيم تروریستی قدرتمند و بی رقیب در منطقه است که خروجی غیرقابل اجتناب آن، تبدیل افغانستان به کانون بزرگ تولید، پرورش و صدور تروریزم به منطقه و جهان خواهد بود.

 

بربنیاد این دیدگاه، بایدن رسما تروریزم را تطهیر می کند تا امریکا را یک گام دیگر به پروژه آینده اش به منظور رسمیت و مشروعیت بخشیدن به یک رژیم حامی تروریزم در افغانستان نزدیک تر کند. 

 

به این ترتیب، امیرخان متقی به درستی به امریکا سیگنال داده است که حالا نوبت برداشتن گام بعدی است و آن «تعامل مثبت» با رژيم طالبان است. 

 

اگرچه دولت بایدن همین اکنون هم با طالبان در حال تعامل مثبت است، هر هفته به آن پول می فرستد و براساس یک گزارش، تاکنون میلیاردها دالر به کابل سرازیر شده و در اختیار طالبان قرار گرفته که البته بخشی قابل توجه از این پول، صرف تامین و تجهیز گروه های تروریستی متحد طالبان از جمله القاعده می شود؛ اما این برای طالبان، کافی نیست؛ بلکه از دید آنها امریکا باید این رژیم را به رسمیت بشناسد و راه تعامل سایر کشورها با آن را باز کند تا تروریزم مشروعیت پیدا کند و به مثابه مزدوران امریکا، مجوز جهانی بگیرند.

 

در این میان، جالب است که ذبیح الله مجاهد در پاسخ به منتقدان وابستگی و مزدوری طالبان برای امریکا گفته که اگر آنها «غلام امریکا» می بودند، تاکنون به رسمیت شناخته می شدند. شاید یکی از دلایل اینکه امریکا تاکنون طالبان را به رسمیت نشناخته همین باشد که آنها پاسخ منتقدان شان را اینگونه بدهند؛ اما از آقای مجاهد باید پرسید که چه کسی آنها را به قدرت رساند؟ آیا با کلاشینکف و موترسایکل و بمب کنار جاده ای توانستند ناتو را شکست دهند و جمهوریت را سرنگون کنند تا در پی تبانی با امریکا و توطئه با غنی و محب؟ اگر غلام امریکا نیستید چرا امریکا پیوسته به شما پول نقد ارسال می کند؟

 

عبدالمتین فرهمند - جمهور