تبانی طالبان و جهان؛ شناسایی رسمی در آینده نزدیک

 

معاون سیاسی نخست وزیر طالبان در مصاحبه‌ای با طلوع‌نیوز ادعا کرده که «در آینده‌ نه چندان دور حکومت ما از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته خواهد شد».

 

او همچنین گفته که «دنیا با ما در راه مثبت روان است».

 

او تاکید کرد که «آن زمان بسیار دور نیست که جهان ما را به رسمیت بشناسد.»

 

این اظهارات مقام ارشد رژیم طالبان نشان می دهد که به احتمال زیاد، مذاکرات پنهانی اخیر امریکا و طالبان در دوحه به نتایج مطلوب و مورد نظر امریکا، منجر شده و رویکرد امریکا درباره بقای رژيم طالبان در حال تغییر است؛ زیرا این رژيم تنها در صورتی می تواند از سوی کشورهای دیگر به رسمیت شناخته شود که امریکا آن را به رسمیت بشناسد. این واقعیتی است که هم خود طالبان به آن اذعان کرده اند و هم حتی دشمنان امریکا آن را قبول دارند. 

 

به بیان روشن تر، اینکه تاکنون حتی کشورهایی مانند پاکستان و روسیه، چین و ایران که روابط بسیار نزدیکی با طالبان دارند، این رژيم را به رسمیت نشناخته اند، یکی از اصلی ترین دلایل آن این است که امریکا چنین نکرده است. بنابراین، وقتی مولوی عبدالکبیر ادعا می کند که «دنیا با ما در راه مثبت روان است» و رژيم آنها به زودی از سوی کشورهای خارجی به رسمیت شناخته می شود، بدون شک، هدف او، پاکستان و روسیه و چین و ایران نیست؛ بلکه امریکا و هم پیمانان غربی آن است؛ زیرا مادامی که واشنگتن، چراغ سبز نشان دهد، دیگران به خودی خود طالبان را به رسمیت خواهند شناخت.

 

با توجه به این واقعیت، تبانی و توطئه جدیدی میان امریکا و طالبان در حال شکل گیری است که یکی از نتایج و پیامدهای احتمالی آن، به رسمیت شناختن حکومت آن گروه از سوی واشنگتن خواهد بود؛ اتفاقی که اگر رخ دهد این امر در سازمان ملل هم مورد بحث قرار می گیرد و در پی آن، سایر کشورها نیز از امریکا پیروی خواهند کرد.

 

با اینهمه، در صورتی که ادعای مولوی عبدالکبیر درست باشد و امریکا برای شناسایی رسمی رژيم طالبان در جریان مذاکرات اخیر در دوحه، سیگنال مثبت ارسال کرده باشد، این امر، چالش های تازه ای را در برابر کشورهای مهم همسایه و منطقه قرار می دهد؛ زیرا بدیهی است که امریکا در قبال شناسایی رژيم طالبان، امتیازهای بزرگی به دست خواهد آورد که کمترین آن، تمکین این رژيم به خواسته های خرابکارانه و سیاست های خصمانه واشنگتن در قبال کشورهایی مانند پاکستان، روسیه، چین و ایران و جمهوری های آسیای مرکزی خواهد بود.

 

بنابراین، شناسایی رسمی رژيم طالبان، تهدیدهای ناشی از به قدرت رسیدن آن را دوبرابر کرده و وارد مرحله ای تازه خواهد ساخت و کشورهایی که تاکنون از این رهگذر، نگرانی های عمیق و جدی داشتند، از اینجا به بعد باید منتظر پیامدهای عملی آن نیز باشند.

 

اخیرا در فضای رسانه ای ایران، شایعه ای مطرح شد مبنی بر اینکه مذاکره کنندگان امریکایی در قبال آزادی پول های بلوکه شده افغانستان از طالبان خواسته اند که به بی ثبات سازی ایران، کمک کنند؛ درخواستی که بربنیاد این روایت به طور صریح و قاطع از سوی طالبان، رد شده است.

 

این ادعا اما هم از سوی برخی مقام های دون پایه طالبان مانند نماینده وزارت خارجه آن گروه در هرات و هم از جانب جریان های رسانه ای نزدیک به حکومت ایران، قویا تکذیب شد.

 

با اینهمه در حال حاضر، هیچکس نمی داند که در مذاکرات اخیر امریکا و طالبان در دوحه، پشت درهای بسته چه گذشت و بر چه موارد تازه ای توافق شد؛ اما صرف نظر از درستی یا نادرستی شایعه رسانه ای مطرح شده در ایران، این واقعیت را نمی توان نادیده گرفت که مسیر شناسایی رسمی رژیم طالبان از واشنگتن می گذرد و امریکا نیز بدون دریافت امتیازهای بزرگ، تن به این خواسته طالبان نخواهد داد؛ بنابراین، با خبری که مولوی عبدالکبیر داده، دشمنان امریکا به ویژه روسیه، چین و ایران که پس از خروج نظامیان امریکایی از طالبان ستایش می کردند، «شکست» امریکا را جشن گرفته بودند و تقریبا تمام تخم مرغ های شان را در سبد طالبان چیده اند، عمیقا باید نگران باشند؛ زیرا در نهایت ثابت خواهد شد که طالبان یک پروژه صد درصد امریکایی است.

 

نرگس اعتماد - جمهور