کرزی، سخنگوی غیررسمی طالبان؟
در حالی که اخیرا گزارش‌هایی از اعمال محدودیتهای بیش‌تر طالبان بر حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین که در کابل زندگی می‌کند، منتشر شده، ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان گفته‌است که حامد کرزی در حال حاضر «موقف سیاسی در کشور ندارد و یک فرد عادی است.»
گفته شده طالبان مانع دیدار هیات نمایندگان مجلس ایران در کابل با حامد کرزی شدند و اجازه سفر به خارج از کشور را به او نمی‌دهند.
دفتر کرزی درباره گزارش‌های اعمال محدودیت چیزی نگفته. تازه‌ترین دیدار او با سفیر پاکستان در کابل روز پنج‌شنبه انجام شده است.
ذبیح‌الله مجاهد به طلوع نیوز گفت: «اطلاعاتی که ما داریم، آن‌ها در زمان‌های مختلف چندین سفر داشتند، شاید خودشان نخواسته باشند که جایی بروند یا موضوعاتی را شریک کرده باشند. اطلاعات دقیق نداریم که سفرشان با مشکلات مواجه شده.»
آقای مجاهد افزود: «بعضی موضوعات سیاسی یا موارد سیاسی، حاکمیت مناسب نمی‌بیند و می‌خواهد از یک آدرس صحبت کرده شود، بعضی ملاحظاتی خواهد بود؛ ولی محدودیتهای کلی وجود ندارد.»
اظهارات تازه سخنگوی طالبان درباره موقعیت، شخصیت حقوقی، صلاحیت و مسئولیت کرزی هرکدام به جای خود قابل تأمل است.
اول اینکه از نظر طالبان، حامد کرزی، بدون توجه به اینکه در گذشته چه کاره بوده، اکنون فاقد هرگونه سمت رسمی است و یک «فرد عادی» محسوب می شود؛ بنابراین، هیچ توجیهی برای برگزاری نشست های رسمی و دیدارها و مذاکرات و سفرهای سیاسی او با طرف های داخلی و خارجی وجود ندارد.
از این نظر، حامد کرزی هم باید از قوانین طالبان برای افراد عادی، پیروی کند و هرگونه اقدام مستقل او به مثابه رییس جمهوری سابق، از نظر طالبان، غیرقانونی است و مهار می شود.
این به معنای آن است که هر نوع فعالیت سیاسی، خارج از تشکیلات طالبان، غیرمجاز است و باید متوقف شود و این قاعده درباره کرزی هم صدق می کند.
نکته دیگر اینکه ذبیح الله مجاهد درباره ممنوعیت سفر یا دیدار کرزی به کشورها یا با هیات های خارجی، ابراز بی خبری می کند. این امر، دو حالت دارد: یا اینکه محدودیت ها و ممنوعیت های وضع شده بر کرزی از سوی استخبارات و وزارت داخله طالبان، صورت می گیرد و افرادی مانند ذبیح الله مجاهد، هیچ نقش و سهمی در آن ندارند و در جریان قرار نمی گیرند، و یا اینکه مجاهد نیز از سوی همان دستگاه ها موظف است که یا در این باره ابراز بی اطلاعی کند و یا اینکه آن را با اظهار اینکه کرزی هم یک فرد عادی است، موجه و مشروع نشان دهد.
و موضوع آخر که احتمالا مهم ترین نکته مورد نظر طالبان درباره وضعیت حامد کرزی هم محسوب می شود، این است که از دید ذبیح الله مجاهد و کل تشکیلات طالبان، کرزی باید از آدرس «امارت» با هیات و کشورهای خارجی، سخن بگوید و مذاکره کند.
معنای این سخن آن است که کرزی نمی تواند در زیر پرچم طالبان زندگی کند و هم ژست حقوق بشری بگیرد، خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه شود، از تشکیل دولت فراگیر و گفتگوهای بین الافغانی دفاع کند و به عنوان یک مصلح و میانجی خیراندیش و ملی گرا، تظاهر به همصدایی با عموم مردم افغانستان نماید و از این طریق، حمایت سفارتخانه ها و سازمان های خارجی را جلب کند.
صرف نظر از اینکه حکومت طالبان، یک دیکتاتوری تمام عیار است که هیچ صدای مخالف و منتقدی را تحمل نمی کند و همه را در خدمت دستگاه سرکوب می خواهد، پیشنهاد یا دستور ذبیح الله مجاهد به کرزی برای عمل کردن به عنوان سخنگوی غیررسمی رژيم حاکم، کاملا عادلانه و مطابق شأن و شخصیت و منطبق با تفکرات سیاسی، گرایش های قومی و کارنامه او در طول ۱۳ سال ریاست جمهوری است.
کرزی باید به همان جایگاهی بازگردد که در زمان ریاست جمهوری اش داشت. او در زمانی که طالبان پیوسته دست به کشتار و جنایت و خشونت می زدند و مستقیما از پاکستان، دستور می گرفتند، آنان را «برادران ناراضی» خواند و با صرف صدها میلیون دالر، حذف و حاشیه نشین کردن و تضعیف و تخریب هدفمند چهره های مخالف و منتقد طالبان، تسهیل زمینه های مشروعیت آن گروه، ممانعت از عملیات ضد تروریستی نیروهای خارجی و آزادی هزاران زندانی تروریست و جنایتکار عضو طالبان که دست شان به خون مردم و نیروهای امنیتی کشور آغشته بود، به مثابه یک طالب دموکرات و امریکایی عمل می کرد و اشرف غنی هم که در نتیجه خیانت کرزی در روند انتخابات به قدرت رسید، پروژه ناتمام او برای طالبانیزه کردن کشور، سرنگونی نظام جمهوری و بازگرداندن طالبان به قدرت را تکمیل کرد.
بر این اساس، عمل کردن به عنوان سخنگوی غیررسمی رژیم طالبان، سمتی شایسته برای کرزی است که برای خدمت به طالبان و توجیه و تطهیر جنایت های آنان، از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
نرگس اعتماد - جمهور
