کشتار شیعیان؛ طالبان متهم اند
شنبه ۱۱ قوس ۱۴۰۲ ساعت ۲۰:۰۷
تاکنون شیعیان، بی خطرترین قشر قومی نسبت به رژيم حاکم بودند؛ اما کشتارهای جاری نشان می دهد که رژیم، از این وضعیت، سوء استفاده می کند تا نقشه های شیطانی و سیاست های عبدالرحمان خانی اش را به اجرا درآورد.
صدها تظاهرکننده شیعه، روز جمعه، ۱۰ قوس در شهرک جبرئيل هرات پیکرهای کشته شدگان حمله افراد مسلح در این منطقه را تشییع کردند و شعارهایی نیز سر دادند.
عصر روز جمعه افراد مسلح ناشناس سوار بر یک موتر به مسافران یک سه‌چرخه «ریگشا» در شهرک شیعه و هزاره‌نشین جبرئيل هرات تیراندازی کردند که شماری کشته و زخمی به‌جا گذاشت.
گفته می‌شود که دو روحانی شیعه کشته شده‌اند.
برخی منابع محلی، شمار کشته شدگان را بیشتر ذکر کردهاند؛ وزارت داخله طالبان با نشر پیامی در ایکس گفته است که در این «رویداد تروریستی» ۶ تن از جمله زنان کشته شده‌اند و ۲ تن نیز زخمی شده‌اند.
این تنها واکنش دستگاه های رسمی رژيم طالبان به این کشتار بوده است؛ واکنشی که هیچ تعهدی به همراه ندارد، هیچ دلگرمی و امیدی برنمی انگیزد و بر دامنه خشم و نفرت مردم از این رژیم غیرمسئول و حامی تروریزم می افزاید.
سبک کشتارها نشان می دهد که هیچ انگیزه دیگری جز نفرت قومی و فرقه گرایی تکفیری ندارد و مهاجمان، تروریست های بدنام تکفیری هستند که هدف شان ناامن کردن مناطق شیعه نشین و ایجاد رعب و وحشت برای کوچ دسته جمعی آنهاست.
آنها به طور هدفمند، بی پناه ترین اقشار جامعه را آماج قرار می دهند: مردم عادی و علمای دینی. این نوع کشتار، هم تلفات بیشتری به بار می آورد و هم به سادگی قابل انجام است.
در این میان اما سکوت مبهم و معنی دار و غیرمسئولانه مقام های محلی و مرکزی رژيم طالبان در قبال این کشتار نشان می دهد که دست هایی در پشت پرده، در کار مهندسی، برنامه ریزی، حمایت از تروریست ها و حتی انجام مستقیم این حملات هستند و رژيم به طور ضمنی بر آن مهر تایید زده و تداوم آن را تجویز کرده است.
با اینهمه، خشم مردم جبرئیل و شعارهایی که در مراسم تشییع پیکرهای قربانیان سر داده شد، نشان می دهد که این وضعیت برای همیشه قابل ادامه نیست و رژيم نمی تواند در برابر بازخوردهای خواسته و ناخواسته برخاسته از این کشتار، مصون و در امان باشد.
طالبان دیگر یک گروه تروریستی مخفی در کوه ها و کمینگاه ها نیست، آنها به لطف هم پیمانان قومی و حامیان امریکایی شان اکنون صاحب قدرت و دولت هستند؛ بنابراین، مسئول تامین امنیت همه مردم اند و سکوت شان در برابر نسل کشی شیعیان، هرگز توجیه پذیر نیست. مردم نه تنها این سکوت را قبول ندارند؛ بلکه آن را نشانه تایید و همراهی و همدستی می دانند و بخش هایی از این رژيم را به دخالت در کشتار هدفمند غیرنظامیان، شهروندان عادی، علمای دینی، دانش آموزان، کارگران و مسافران شیعه، متهم می کنند.
این در میان مدت، هزینه های سنگینی برای رژيم خواهد داشت؛ زیرا تاکنون شیعیان، بی خطرترین قشر قومی نسبت به رژيم حاکم بودند؛ اما کشتارهای جاری نشان می دهد که رژیم، از این وضعیت، سوء استفاده می کند تا نقشه های شیطانی و سیاست های عبدالرحمان خانی اش را به اجرا درآورد.
به بیان روشن تر، این کشتار به معنای آن است که تعهد نانوشته جامعه شیعه نسبت به امنیت و ثبات رژيم حاکم، برای بخشی از حاکمیت، کافی نیست؛ بلکه آنها باید از مناطق با اکثریت شیعه، طرد شوند، زمین ها، املاک و اموال شان مصادره شود و زندگی چنان بر آنان جهنمی گردد که مانند زمان عبدالرحمان خان در هیچ نقطه افغانستان، احساس امنیت و مصونیت نکنند.
با این حال، طالبان یا بخشی از تشکیلات این رژیم با تحمیل کشتار و ارتکاب شنیع ترین و شرم آورترین جنایت ها علیه بی دفاع ترین قشر جامعه شیعه، مرتکب یک اشتباه مهلک می شوند. آنها به طور یکجانبه اعلام جنگ کرده اند و کسانی را که متعهد به پرهیز از خشونت و جنگ هستند، به جنگ ترغیب می کنند. این خطرناک است و عواقب هولناکی برای یک رژيم بی بنیاد، به شدت نامشروع و نامحبوب و تحمیلی از خارج خواهد داشت.
به باور ناظران مسایل نظامی، طالبان پروژه نسل کشی شان علیه شیعیان را بسیار زود، شروع کرده اند و در صورتی که آن را با هدف قرار دادن تروریست های تکفیری و مهار حامیان داخلی آنها در درون رژيم، متوقف نکنند، بسیار زود نیز با عواقب آن رو به رو خواهند شد.
نرگس اعتماد - جمهور
کد مطلب: 166394
