این بسیار شرم آور است که امریکا به وضوح دروغ می گوید و علیرغم ارسال بسته های پول نقد برای طالبان با افتخار ادعا می کند که برای جلوگیری از بروز بحران انسانی در افغانستان به «مردم» این کشور، «کمک بشردوستانه» فرستاده و مانع بروز بحران انسانی شده است.

سخنگوی وزارت خارجه امریکا ادعا کرده که «واشنگتن همچنان بزرگ‌ترین کمک‌کننده افغانستان است» و افزوده که ایالات متحده به ادامه حمایت بشردوستانه از «مردم» افغانستان متعهد است.
 
متیو میلر گفت که ادامه این کمک‌ها، یکی از راه‌های رسیدگی به مسائل مربوط به «اقتصاد کلان» افغانستان است.
 
به گفته او، کمک‌های امریکا ثبات و اثربخشی واکنش بشردوستانه کنونی به افغانستان را فراهم کرده و به کاهش چالش‌هایی که منجر به بحران بشری جاری شده‌اند، کمک می‌کند.
 
او به بیش از دو میلیارد دالر کمک «بشردوستانه» امریکا از ماه اسد ۱۴۰۰ به افغانستان اشاره کرد.
 
در همین حال، اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان در گزارش سه ماهه خود در ماه دلو به کنگره این کشور گفت که ایالات متحده پس از خروج از افغانستان، ۱۱.۲۱ میلیارد دالر به افغانستان کمک کرده است.
 
سیگار گفته بود ایالات متحده از اکتبر ۲۰۲۱ تا دسامبر ۲۰۲۳ بیش از دو میلیارد و ۶۲۵ میلیون دالر به افغانستان اختصاص داده است.
 
در این شکی نیست که پس از سقوط نظام جمهوری و تسلط طالبان بر کشور، بیشترین پولی که وارد افغانستان شده، از سوی امریکا بوده است؛ اما هرگز نمی توان ادعا کرد که همه آنچه از سوی امریکا ارائه شده، «کمک های بشردوستانه» بوده است و براساس تعهد صریح مقام های امریکایی، حتی یک دالر آن نیز در اختیار طالبان و سایر گروه های تروریستی متحد و مورد حمایت آنها قرار نگرفته است.
 
این بسیار شرم آور است که امریکا به وضوح دروغ می گوید و علیرغم ارسال بسته های پول نقد برای طالبان با افتخار ادعا می کند که برای جلوگیری از بروز بحران انسانی در افغانستان به «مردم» این کشور، «کمک بشردوستانه» فرستاده و مانع بروز بحران انسانی شده است.
 
از سوی دیگر، امریکا کشوری است که با ساقط کردن نظام جمهوری و تسلط دوباره طالبان بر کشور، موجب فقر و فلاکت میلیون ها نفر شد؛ بنابراین، حتی اگر براساس ادعای مطرح شده، واشنگتن «بزرگترین کمک کننده به مردم افغانستان» باشد، این امر، بازهم مسئولیت بزرگ امریکا در ایجاد بحران انسانی و تشدید و تحمیل فقر و گرسنگی و بیکاری و مهاجرت بر میلیون ها نفر از جمعیت کشور را جبران یا توجیه نمی کند.
 
با اینهمه، این پول زیر نام «کمک های بشردوستانه» به دست طالبان می رسد و واشنگتن هم با تمام جزئیات از این رویداد، آگاه است و با آگاهی اقدام به این کار می کند. امریکایی ها می دانند که رژیم طالبان برای بقا به این پول، نیاز دارد و از سوی دیگر، این بخشی از توافقنامه استعماری دوحه است تا امریکا اجازه ندهد که رژيم طالبان به دلیل بحران مالی و عدم دسترسی به منابع اقتصادی برای تامین چرخه حکومت داری با بحران سقوط و فروپاشی مواجه شود.
 
اینکه پس از جریان یافتن ارسال بسته های پول نقد به کابل، مطالبات و فشارهای مقامات طالبان برای آزادسازی منابع مالی مسدودشده افغانستان، فروکش کرد نیز خود تاییدی دیگر بر این حقیقت است که این پول ها در اختیار طالبان قرار می گیرد و مردم افغانستان، هیچ سهم و سودی از آن به دست نمی آورند.
 
قرینه دیگر، میزان بسیار ناچیز منابع دریافتی سازمان های امدادرسان برای مبارزه با فقر و گرسنگی در افغانستان است. سازمان ملل می گوید که تنها سه درصد از بیش از سه میلیارد دالر بودجه مورد نیاز خود برای مقابله با فقر و فاجعه انسانی در افغانستان را به دست آورده است. پرسش این است که سهم امریکا در این زمینه چیست و بیش از دو میلیارد دالری که امریکا ادعا می کند که به «مردم افغانستان» کمک کرده است، کجاست و چرا سازمان های امدادی بین المللی از آن بهره مند نشده اند؟
 
این پرسش برانگیز است که امریکا به جای کمک به سازمان های بین المللی، برای طالبان، پول نقد ارسال می کند. این در حالی است که اگر واشنگتن به راستی مصمم به ارائه کمک به «مردم افغانستان» است پس چرا این کمک ها را از طریق سازمان های امدادرسان بین المللی و سازمان ملل متحد، ارائه نمی کند؟
 
در حال حاضر، ۲۲ میلیون نفر از جمعیت کشور با ناامنی غذایی رو به رو هستند و برای تامین آن نیازمند دریافت کمک از سازمان های بین المللی اند. در این میان، میلیون ها نفر به درستی نمی دانند که وعده بعدی غذایی شان از کجا تامین می شود.
 
در مقابل اما رهبران طالبان، روز به روز فربه تر و ثروتمندتر می شوند. آنها در رفاه هستند و هزاران کارمند اداری و ده ها هزار ملیشه امنیتی شان با دریافتی های منظم به کار خود ادامه می دهند.
 
به این ترتیب، آیا باید باور کنیم که امریکا همچنان «بزرگترین کمک کننده به مردم افغانستان» است؟
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور