دیوید اسپراول؛ نماینده ویژه کانادا در امور افغانستان گفته‌است که پیش‌بینی می‌کند حکمرانی و حضور طالبان در قدرت به این زودی‌ها پایان نخواهد یافت و این کشور باید با ادامه حکومت طالبان روبه‌رو شود.
این مقام کانادایی که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ سفیر کانادا در افغانستان بود، بر لزوم ایجاد یک وضعیت سیاسی پایدار در توافق‌های بین‌المللی تاکید کرده و گفته که این وضعیت باید شامل تقسیم قدرت و کاهش محدودیت‌هایی باشد که بر افغان‌ها به ویژه زنان و دختران، تحمیل شده است.
او همزمان گفته که کشورش از پیام سیاسی «جبهه مقاومت ملی افغانستان» حمایت می‌کند؛ اما نمی‌تواند کسی یا جریانی را به اقدام نظامی علیه طالبان تشویق کند.
در تقسیم وظایف و توزیع ماموریت‌های اعضای بلوک لیبرال دموکراسی به رهبری امریکا برای مدیریت جهان، سهم کانادا به طور سنتی دفاع از «حقوق بشر» و استفاده از این اهرم برای فشار بر رژیم‌های خودکامه و دولت‌های هدف بوده است.
انتظار می‌رفت که در مورد افغانستان زیر سلطه طالبان نیز کانادا این ماموریت را به عهده بگیرد و با حمایت از کارزارهایی مانند نسل‌کشی شیعیان و هزاره‌ها، اعمال سیاست آپارتاید جنسیتی بر زنان، مواجهه با ممنوعیت تحصیل دختران، افشای اطلاعات مربوط به سرکوب شدید اقلیت‌های قومی و مذهبی و انتقام‌جویی‌های مرگبار طالبان درباره مقامات دولتی، کارمندان امنیتی و اعضای پیشین نیروهای مسلح، به جهانیان نشان دهد که حاکمیت دوباره طالبان بر سرنوشت مردم افغانستان چه فجایع و مصایبی را بر این کشور تحمیل کرده و پیامدهای آن برای کل جامعه انسانی تا چه اندازه مهیب و هولناک است.
برخلاف این انتظار اما کانادا نیز همانند دیگر کشورهای وابسته به بلوک غرب تحت رهبری امریکا به نظر می‌رسد که افغانستان را از فهرست اولویت‌های حقوق بشری خود حذف کرده و در برابر این روایت برساخته را دیکته می‌کند که حاکمیت طالبان در افغانستان طولانی و پایدار است و جامعه جهانی باید خود را برای پذیرش این واقعیت جدید آماده کند.
این رویکرد نشان می‌دهد که «حقوق بشر» دست‌ابزار سیطره و هژمونی استعماری غرب برای هدف قرار دادن دشمنان خود در سراسر جهان است و جز این، هیچ ارزشی به نام حقوق بشر به معنای واقعی کلمه وجود ندارد.
به عبارت واضح‌تر، بلوک غرب تحت رهبری امریکا از اهرم حقوق بشر به مثابه سلاح استفاده می‌کند و استفاده از آن را تنها در مواردی مجاز می‌داند که منافع حداکثری غرب را تامین کند و کسانی را که در برابر هژمون و سیطره استعماری غرب و امریکا مانع ایجاد می‌کنند با استفاده از ابزارها و تسلیحات گوناگون از جمله سلاح حقوق بشر هدف قرار دهد.
دقیقاً به همین دلیل است که از نظر غرب، لزومی به استفاده حداکثری و مستمر از سلاح حقوق بشر علیه رژیم طالبان وجود ندارد؛ زیرا این رژیم برساخته قدرت‌های غربی است و به کمک ایالات متحده امریکا بر سرنوشت مردم افغانستان تحمیل شده است.
البته به جز افغانستان، نمونه‌های فراوان دیگری نیز وجود دارد که تایید می‌کند غربی‌ها از ابزار حقوق بشر به مثابه سلاح استفاده می‌کنند و از این منظر، حقوق بشر یک ارزش ذاتی، جهانشمول و تغییرناپذیر نیست که در همه موارد به طور یکسان و عادلانه تطبیق شود. در دسترس‌ترین نمونه‌ها در این زمینه، وضعیت فاجعه بار غزه و لبنان در نتیجه تجاوزات ویرانگر و جنایات هولناک رژیم صهیونیستی است. در شرایط عادی آنچه در غزه و لبنان می‌گذرد مصداق بارز و عینی نسل کشی، جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است که در نظام حقوق بشری مورد ادعای غرب، پیامدهای کیفری و مجازات آن بسیار سنگین و شدید خواهد بود؛ اما برخلاف تقسیم وظایف و تعریف ماموریت‌های اعضای بلوک غرب به رهبری امریکا دولت کانادا نه تنها روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع نمی‌کند؛ بلکه حتی از به رسمیت شناختن ژنوساید و آپارتایدی که از جانب این رژیم بدنام و جنایتکار در غزه و لبنان اعمال می‌شود نیز آگاهانه پرهیز می‌کند و این در شرایطی است که کشوری مانند افریقای جنوبی که خود سابقه آپارتاید را دارد از رژیم صهیونیستی به جرم نسل کشی در غزه به دادگاه کیفری بین‌المللی شکایت می‌کند؛ شکایتی که امریکا، آلمان، فرانسه، کانادا، انگلیس و دیگر کشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر به مثابه یک ارزش لیبرال دموکراتیک نه؛ بلکه کشورهایی مانند مکسیکو، چیلی، اروگوئه اکوادور و ونزوئلا از شکایت افریقای جنوبی علیه رژیم اسرائیل حمایت می‌کنند.
به این ترتیب، موضع‌گیری نماینده ویژه کانادا در امور افغانستان درباره چشم انداز حاکمیت طالبان نه تنها نشان می‌دهد که قدرت‌های غربی چشم خود را بر فجایع حقوق بشری ناشی از سلطه این رژیم بر سرنوشت مردم افغانستان بسته‌اند؛ بلکه در اقدامی شرم آور، خود را برای حاکمیت پایدار رژیم طالبان بر افغانستان آماده کرده و با ابراز مواضع مورد اشاره در بالا به طور مذبوحانه‌ای در تلاش هستند تا افکار عمومی جامعه جهانی را نیز برای پذیرش این واقعیت هولناک آماده کنند.
نرگس اعتماد - جمهور
